Χωρίζεις. Τα βάφεις μαύρα. Οι μέρες, οι νύχτες δεν έχουν κανένα νόημα. Χτυπιέσαι, γίνεσαι χορηγός στη softex. Ψάχνεις το γιατί που ποτέ δεν θα δοθεί απάντηση. Σκέφτεσαι να φουντάρεις από το πιο ψηλό βουνό. Σκέφτεσαι τους γονείς σου, τους φίλους σου. Ναι στα έλεγαν αυτοί αλλά εσύ είχες πάθει γκαβομάρα από τα πράσινα μάτια, τα πυκνά του μαλλιά. Περιφέρεσαι σαν το ζόμπι. Περπατάς να πας στη δουλειά, περπατάς για το σπίτι. Χάνεις κιλά. Οι φίλοι σου κάνουν τη νταντά. Σε πάνε παντού, σε απιθώνουν σαν ένα σακί με πατάτες. Δεν προσέχεις τί γίνεται γύρω, τί μουσική ακούς, τι σου λένε. Σε κάθε ευκαιρία εσύ λες τα δικά σου. Ξανά και ξανά και ξανά.
Οι μέρες, οι μήνες περνάνε. Να τώρα θα είχαμε επέτειο. Να σήμερα έχει γενέθλια, να πάρει τι σκατά θα κάνω το καλοκαίρι. Και φυσικά κάνεις την πιο ακατάλληλη επιλογή συνταξιδιώτη. Και επειδή γκαντεμιάζεις μόνη σου τις ημέρες που μπορείς να μην σκέφτεσαι τίποτα, στο ταξίδι παθαίνεις από ηλίαση, πονόλαιμο, εντερικά μέχρι που σπας και το ποδάρι.
Φθινόπωρο, χειμώνας. Βροχές, αέρας, χιόνια. Σκέφτεσαι τα φυτά στην βεράντα του. Τα φυτά που κουβαλάγατε παρέα, τα σακιά με το χώμα, τα φυτά που δεν τα άφηνε να πάτε 10 μέρες κάπου, γιατί ποιός θα τα πότιζε και εσυ έψαχνες στο χρυσό οδηγό να βρείς φροντιστή γλάστρας. Γυρνάς σπίτι και τα δικά σου είναι πεσμένα. Βγαίνεις στη δική σου βεράντα με τη βρόχα να πέφτει ράιτ θρου να μαζέψεις. Και τα δάκρυα ακόμα κυλάνε.
Κοιτάς το τηλέφωνο κάθε δευτερόλεπτο, να περιμένεις ότι θα σε πάρει. Ομως αυτός τηλεφώνησε στους φίλους σας, για να πει ηλίθιες δικαιολογίες για το λόγο που χωρίσατε, και πόσο σε εκτιμάει και σ'αγαπάει. Και γίνεσαι τούρμπο γιατί είπαμε αγάπησες, αλλά να μην σε περνάνε και για μαλάκα.
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά να τραγουδάς από μέσα σου το All i want for Xmas is you και να εμφανίζεται μπροστά σου αντί για τον ανεπρόκοπο, ο Freddy Crouger έτσι βλέπεις εξάλλου οποιονδήποτε τόσους μήνες προσπαθεί να σε πλησιάσει.
Εχεις κάνει όλα τα σενάρια στο μυαλό σου τί θα πεις αν τον δεις ξαφνικά μπροστά σου.
Με τον καιρό, αρχίζεις να πηγαίνεις σε κάθε έκθεση που υπάρχει στην πόλη. Εχεις δει μέχρι και σεμεδάκια σε έκθεση. Φυσικά ούτε αυτό σε ευχαριστεί.
Ερχεται Παρασκευή που ήταν η μέρα που έκλεινες διακόπτες και έτρεχες στο σπίτι σας και σε πιάνει ακόμα και μετά από καιρό, μια μαυρίλα. Ομως ευτυχώς το Σάββατο και την Κυριακή έχεις κανονίσει. Ναι από μόνη σου έχεις κανονίσει.
Αλήθεια για σκέψου πόσα πράγματα έκανες από τότε που χώρισες; πόσες εκδρομές πήγες; πόσους νέους ανθρώπους γνώρισες; πόση ομορφιά είδες γύρω σου;
Και ξαφνικά ένα βράδυ σκέφτεσαι ότι καλά έκανε και σε χώρισε, γιατί σε κράταγε πίσω. Χάρη σου έκανε και σ'ελευθέρωσε.
Απλά ήθελες το χρόνο σου να το δεις.
8 Μαρτίου 2012
Ο ανεπρόκοπος φεύγει, η ζωή έρχεται
Posted by Το χρυσό ΠιΠι at 15:09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"Απλά ήθελες το χρόνο σου να το δεις."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάλλιο αργά παρά ποτέ.
είσαι θεά
ΑπάντησηΔιαγραφήπραγματικά είσαι θεά
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=KJhcSZBXjX8
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το τραγούδι νομίζω ότι σε εκφράζει.
Φιλί κι αγκαλιά.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή