Κυκλοφορούσε καιρό η φήμη στη γειτονιά ότι θα κλείσει το Πλάζα. Θυσιάστηκε και αυτό στη νέα τεχνολογία του homecinema, dvd κλπ. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έκανε ανακαίνιση και χωρίστηκε ο κινηματογράφος σε 2 αίθουσες. Και όμως το κοινό ήταν ελάχιστο. Ειδικά καθημερινές μετρημένοι στα δάχτυλα. Το Σαββατοκύριακο κάτι παραπάνω γινόταν.
Θυμάμαι ακόμα που σαν παιδί, μαζί με το γιό του αρχιτέκτονα που είχε φτιάξει το συγκρότημα και το σινεμά, τρυπώναμε στη σκοτεινή αίθουσα γιατί ο μικρός ήξερε τα κατατόπια. Άπό τις πρώτες εικόνες που θυμάμαι ήταν η ταινία "σεισμός". Ακολούθησαν πολλές ακόμα, άλλοτε πληρώνοντας εισιτήριο και άλλοτε τζάμπα λόγω γνωριμιών. Ισως στο Πλάζα να ήταν και η πρώτη φορά που κρατήθηκα χέρι με χέρι στα σκοτάδια, ίσως να αντάλλαξα και το πρώτο μου φιλί. Το Πλάζα που ήταν το καταφύγιο μου στον επαναστατικό καιρό της εφηβείας που δεν θες να μένεις σπίτι, δεν υπάρχει πια.
Χτες βράδυ, οι πολυθρόνες παραταγμένες στο πεζοδρόμιο, περίμεναν όχι τους θεατές, αλλά το φορτηγό να τις πάρει μακρυά.
Σε πλήρη στοίχιση λες και παιζόταν η τελευταία προβολή.
Στο Παγκράτι που υπάρχει το village ένας ένας έκλεισαν, τα θυμάμαι σαν να ναι σήμερα, το "Παγκράτιον" στη Δαμάρεως είχε και θερινό, νοσταλγώ τις νύχτες με το αγιόκλιμα και τα γιασεμιά, γκρεμίστηκε στη θέση του τώρα υπάρχει ένα σχολείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Μετάλλειον" στην Ευτυχίδου έκλεισε μετά πως ν'αντέξει τον συναγωνισμό, μεταμορφώθηκε σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών "elefant", το "Λητώ" στην Φορμίωνος έγινε εθνική τράπεζα, τρία έμειναν να μου θυμίζουν τα παλιά.
Το "Πάλλας" που πασχίζει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί, πόσες ταινίες έχω δει σ'αυτά τα ίδια ρετρό καθίσματα, ένας κινηματογράφος βγαλμένος από το παρελθόν πρωτολειτούργησε το 1926,
λίγο πιο κάτω η θερινή "Όαση" στην Πρατίνου, με το ίδιο πάθος και μεράκι οι δύο αδελφές ηλικιωμένες πια με παρέα τα σκυλάκια τους κάθε καλοκαίρι ζωντανεύουν αυτή την οικογενειακή επιχείρηση, και θα την ζωντανεύουν όσο τις κρατάνε τα πόδια τους.
Τέλος το "Πτι-Παλαί" στη Ριζάρη,ανακαινισμένο μοντέρνο αν και έχει και αυτό πολλές δεκαετίες ύπαρξης στην πλάτη του,αυτό γλύτωσε και μαζεύει κόσμο γιατί απέχει μεγαλύτερη απόσταση απ'ότι τ' άλλα από τίς υπερσύγχρονες αίθουσες.
Με στεναχωρεί σαν σκέψη ο ερχομός της μέρας που θα δω να σβήνουν για τελευταία φορά τα φώτα της αίθουσας σ'αυτά τα σινεμά και πέσει η αυλαία.
Βρήκα το πολύ ωραίο αυτό ποστ σου από το δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή έγραψα ένα αντίστοιχο χρησιμοποίησα τις φωτογραφίες σου από αυτό το ποστ αναφέροντας από που τις πήρα και βάζοντας λινκ τόσο στο ποστ αυτό όσο και στο μπλογκ σου.
Ξέχασα να βάλω το λινκ του ποστ μου που αναφέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι:
http://atheofobos.blogspot.com/2008/11/blog-post_17.html
Καλημέρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως ξέρει κάποιος κάτι για την εταιρία στην οποία ανήκε ο κινηματογραφος Πλαζα?
Θα ήθελα να έρθω σε επαφή μαζί τους .
Το 1980 δούλευα σε αυτο το σινεμα.
Ήμουνα 20 ετών.