Ο Αστερίξ στη χώρα της ΧρυσοΠιπίξ

Χτύπησε η πόρτα το πρωί. Επίμονο κουδούνισμα. Απ'εξω άκουγα μία γλώσσα που δεν καταλάβαινα καλά, αλλά μου ήταν τόσο γνωστή. Ο σκύλος μου πίσω από την πόρτα γλυφόταν και του τρέχαν τα σάλια, λες και είχε μυρίσει καλοψημένο αγριογούρουνο. Ανοιξα με την τσίμπλα στο μάτι και τότε είδα τον Αστερίξ, τον Οβελίξ και τον πιστό τους Ιντεφίξ.

Παραξενεύτηκα. Ανοιγόκλεισα τα μάτια νομίζοντας ότι ζω όνειρο. Οχι όμως. Ηταν εκεί!
Παραμέρισα να περάσουν. Ο Ιντεφίξ έτρεχε γύρω γύρω με τον σκύλο μου κουνώντας ουρές. Ο Οβελίξ μάλλον είχε παχύνει λίγο ακόμα γιατί δυσκολεύτηκε να μπεί από την πόρτα. Ο Αστερίξ χαμογελώντας κάτω από τα μουστάκια του θρονιάστηκε στον καναπέ και μου εξήγησε το λόγο της επίσκεψής τους.
Στο γνωστό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται ακόμα στους Ρωμαίους εχουν μεγάλο τσιμπούσι και ήρθε να με προσκαλέσει. Γνωριζόμαστε βλέπετε από τότε που ήμουν παιδί. Παρέα μεγαλώσαμε και ήθελε να είμαι και εγώ εκεί στα γενέθλιά του.
50 ετών γίνεται!!!! Απίστευτο! Ούτε μία μέρα δεν έχει κυλήσει πάνω του. Εχει πάντα το ίδιο σπινθηροβόλο βλέμμα. Είναι πάντα το ίδιο ατρόμητος. Μαζί με τον Οβελίξ, έχουν σώσει το χωριό από τους Ρωμαίους πολλάκις. Βέβαια έχουν και αυτοί τις προστριβές τους, αλλά με μία αγκαλιά, ένα μενίρ και ένα αγριογούρουνο για δώρο, όλα γίνονται όπως πριν.
Φυσικά δεν μπορούσα να του αρνηθώ την παρουσία μου στο τσιμπούσι. Εεεεεεε στα γενέθλιά του εννοώ.
Εξ αίφνης, ο σκύλος μου πήδησε πάνω μου. Οπως γύρισα να τον μαλώσω έπεσα από το κρεββάτι.
Scripta manent. Είδα μία πρόσκληση πάνω στο γραφείο μου.
Ο Αστερίξ γιορτάζει τα 50χρόνια του στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Εξώφυλλα, βιβλία, σκίτσα. Ολοι οι ήρωες θα είναι εκεί.




Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 5 (ή 21 Νοεμβρίου όπως διάβασα αλλού). Παράλληλα κυκλοφορεί νέο τεύχος Αστερίξ.
Ντύθηκα γρήγορα και έτρεξα στο περίπτερο.