31 Μαρτίου 2008

Κρυφτό συναισθημάτων

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε : 'Τι είναι κρυφτό;' Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. Ενα, δυο, τρία άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι`αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Ερωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Εβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί...
1000... μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ενιωσε το ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά - σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Ερωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα... Οταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ηταν ο Ερωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Ερωτα.
Κι έτσι από τότε ο Ερωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

30 Μαρτίου 2008

ευτράπελα της λαμπαδηδρομίας

Ανάβεις τη δάδα, και τρέχεις προς τον βωμό. Τι μπορεί να πάει στραβά; Κι όμως, ο νόμος του Μέρφι έχει επανειλημμένως υποσκάψει το ολυμπιακό ιδεώδες με αλλόκοτα αποτελέσματα. Για του λόγου το αληθές, μπορεί κανείς να επικαλεσθεί διάφορες αυτόκλητες μορφές του Ολυμπισμού που ανά τέσσερα χρόνια συναγωνίζονται για το ποια θα γράψει την πιο σουρεαλιστική παράγραφο στα χρονικά της λαμπαδηδρομίας. Μεταξύ αυτών, ο Αυστραλός αγρότης που το 2000 ανέβασε τη δάδα στο... τρακτέρ του για να κάνει τη διαδρομή ή ο νεαρός λαμπαδηδρόμος που στα εδάφη της Ωκεανίας είδε τα... καγκουρό από μακριά και λοξοδρόμησε για να δει αν θα τρομάξουν απ’ τη φωτιά στη δάδα (!), αλλά και ο έτερος συμπατριώτης του, στον οποίο το ολυμπιακό σύμβολο κινητοποίησε ένστικτα... δασοπυροσβέστη: η ολυμπιακή Φλόγα περνούσε απ’ την πόλη Μακλίν της Νέας Νότιας Ουαλλίας, και καθώς ο λαμπαδηδρόμος τη μετέφερε περήφανος, ένας νεαρός πετάχτηκε απ’ το πλήθος κραδαίνων... πυροσβεστήρα, και τον ψέκασε με το γνωστό, λευκό αφρό! Μακράν πιο παράδοξη, βεβαίως, είναι η περίπτωση έτερου Αυστραλού, όστις έδρασε στην πόλη Φράνγκστον, λίγο έξω απ’ τη Μελβούρνη. Ο 19χρονος αυτός επετέθη στον ανυποψίαστο λαμπαδηδρόμο για να του... κλέψει τη Φλόγα! Παρότι ο δρομέας πέρασε τάχιστα απ’ το τζόκινγκ στο σπριντ, ο νεαρός τον έφθασε, του άρπαξε τη δάδα, και πρόλαβε να κάνει και μερικά βήματα στον δρόμο του Ολυμπισμού προτού πέσουν επάνω του οι σεκιούριτι και λήξει η μικρή αυτή παράσταση.
Αναψε τον βωμό με το φλεγόμενο χέρι του
Παρ’ όλα τα πάθη της Φλόγας του Σίδνεϊ, πάντως, η Φλόγα που φώτισε τους Ολυμπιακούς της Αθήνας πολύ θα τη ζήλευε κι ευχαρίστως θα αντήλλασσε θέση μαζί της. Διότι η τιμημένη Φλόγα του 2004 όταν έφθασε στο Λος Αντζελες υπέστη τα πάνδεινα: στο γήπεδο των Ντότζερς την υποδέχθηκαν οι Ελληνες ομογενείς, χορεύοντας καλαματιανό, με τον Βασίλη Καρρά να κρατά τον ρυθμό απ’ τα μεγάφωνα τραγουδώντας «Λέγε ό,τι θες, λέγε», ενώ λίγο νωρίτερα ο λαμπαδηδρόμος που τη μετέφερε έκανε αυτοβούλως μία στάση στη διαδρομή. Θεώρησε απαραίτητο, βλέπετε, να μπει μαζί της μέσα σ’ ένα γκαράζ – σούπερ μάρκετ και να το τιμήσει, θεωρώντας προφανώς πως η ολυμπιακή δάδα είναι ο πρόγονος της αναστάσιμης λαμπάδας: αν κάψεις μ’ αυτή το κατώφλι σου, θα σε φυλάει το Δωδεκάθεο μέχρι τους επόμενους Ολυμπιακούς!
Τηλε... παγίδα
Κι έτσι, φθάνουμε στην πλέον βασανισμένη δάδα – εκείνη του 1956. Εκείνη έζησε το μικρό της μαρτύριο στους χειμερινούς Αγώνες της Κορτίνα στην Ιταλία, όπου για πρώτη φορά η τελετή έναρξης θα είχε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη. Στα ασπρόμαυρα πλάνα βλέπει κανείς τον τελευταίο λαμπαδηδρόμο να μπαίνει στο στάδιο και να τρέχει προς τον βωμό. Δυστυχώς, γι’ αυτόν, για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγώνων υπήρχε ένα εμπόδιο που δεν μπορούσε να υπολογίσει, αφού ποτέ άλλοτε δεν είχε εμφανισθεί: ήταν τα καλώδια των καμερών, που κάποιος παραγωγός - μποϊκοτέρ είχε απλώσει κάθετα στα κουλουάρ. Κι έτσι, σύσσωμο το κοινό του Ολυμπισμού είδε από τηλεοράσεως τον τελευταίο λαμπαδηδρόμο να σκοντάφτει στις μπαλαντέζες, και ομού μετά της δάδας να ξαπλώνεται φαρδύς - πλατύς εν μέσω Ολυμπιακού Σταδίου!
Και αυτός δεν ήταν ο μόνος λαμπαδηδρόμος που εκ των υστέρων μετάνιωσε τη στιγμή που έπιασε τη δάδα. Διότι εν έτει 1968, και πολύ πριν η ολυμπιακή δάδα φθάσει εκεί ψηλά στο Μεξικό που ο Μπομπ Μπίμον παραμόνευε να σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ στο μήκος, στα εδάφη της ημεδαπής ανέλαβε το τιμητικό καθήκον του τελευταίου λαμπαδηδρόμου ο πρωταθλητής του ακοντισμού Χρήστος Πιεράκος. Με το χέρι που κανονικά κρατούσε το ακόντιο, ο αθλητής ξεκίνησε περήφανος τη διαδρομή του, πλην η Φλόγα είχε σκοπό να επεκτείνει τις δραστηριότητές της πολύ πέρα απ’ τη δάδα – σύντομα το καύσιμο υγρό της ξεκίνησε τη δική του μικρή πορεία πάνω στο μπράτσο του άτυχου λαμπαδηδρόμου. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή που το δεξί του χέρι ανέλαβε ρόλο πελεκουδίου, ο Χρήστος Πιεράκος αντελήφθη την τραγωδία του να είσαι ο τελευταίος της λαμπαδηδρομίας: κανείς δεν έρχεται να παραλάβει τη δάδα, διότι απλούστατα, πρέπει να φθάσεις, έστω και φλεγόμενος, ώς τον βωμό. Αντί να εκσφενδονίσει τη δάδα ως άλλο ακόντιο, ο Χρήστος Πιεράκος με υπεράνθρωπη προσπάθεια έφθασε τελικώς ώς τον βωμό, τον οποίο πρακτικώς άναψε με το φλεγόμενο χέρι του! Αυτή ακριβώς η επιμονή του, ήταν που του στοίχισε τη συμμετοχή στους αγώνες – διότι με έγκαυμα πρώτου βαθμού, πώς να πιάσεις ακόντιο;
Δις εξαμαρτείν
Ο ίδιος προφανώς, θα θεωρούσε πως δε μπορεί να του συμβεί τίποτε χειρότερο, αλλά αυτό ήταν επειδή δεν έτυχε ποτέ να γνωρίσει τον Αυστραλό Ρον Κλαρκ, τον παλιό πρωταθλητή μέσων αποστάσεων. Εκείνος πρώτη φορά έπιασε τη δάδα στη Μελβούρνη το 1956. Δεδομένου πως τότε, στα 19 του, ήταν απ’ τους πιο διάσημους δρομείς, οι διοργανωτές τού ζήτησαν να είναι αυτός που θα ανάψει τον βωμό ολοκληρώνοντας την Τελετή Αφής. Μόνο που όταν πήγε να το πράξει, διεπίστωσε πως αυτό που βιώνει, είναι η... Τελετή Αφής του χεριού του: το καυτό υγρό πλημμύρισε την παλάμη του, ο νεαρός Ρον αντί για τα συνηθισμένα του χιλιόμετρα δεν μπόρεσε να τρέξει ούτε εκατό μέτρα, και καθόλου δεν τον παρηγόρησαν οι τεχνικοί που εκ των υστέρων απολογήθηκαν λέγοντας ότι «φοβόμασταν μήπως και δεν ανάψει η δάδα, γι’ αυτό αυξήσαμε την παροχή φυσικού αερίου»! Κατόπιν αυτού, ο καμένος απ’ τη δάδα Ρον Κλαρκ είχε πολλές επιφυλάξεις όταν 34 χρόνια μετά έλαβε νέα πρόσκληση για να ανάψει στο Σίδνεϊ τον ολυμπιακό βωμό του 2000. Οι συμπατριώτες του τον καθησύχασαν επισημαίνοντας πως οι πιθανότητες να ξαναπάθει ατύχημα είναι απειροελάχιστες – αλλά η δάδα είχε διαφορετική γνώμη. Στην τελική πρόβα της τελετής το γνωστό, καυστικό και ανυπότακτο υγρό, ξεχύθηκε εκ νέου στα παλιά του λημέρια, δηλαδή στο μπράτσο, την παλάμη και τον καρπό του παλαίμαχου, πλέον, κυρίου Κλαρκ, που πέταξε το φλέγον σύμβολο του Ολυμπισμού στον αέρα φωνάζοντας «ε, όχι πάλι!».
Ο Γκατσιούδης και τα καπρίτσια της δάδας
Είναι προφανές, πως η δάδα έχει τη δική της βούληση, και σπανίως υποτάσσεται στις ανάγκες των εκάστοτε λαμπαδηδρόμων – εξ ου και άλλες φορές ανάβει περισσότερο απ’ όσο πρέπει, και άλλες δεν ανάβει καθόλου. Ο Κώστας Γκατσιούδης, ο πρώτος λαμπαδηδρόμος των Ολυμπιακών της Αθήνας, έχει πικράν πείρα τής εν λόγω επαναστατικής συμπεριφοράς. Εν έτει 2004, πλησίασε την πρωθιέρεια Θάλεια Προκοπίου και γονάτισε σεμνά μπροστά της. Εκείνη του άναψε τη δάδα, κι ύστερα έστρεψε την πλάτη της. Και τότε ακριβώς, η φλόγα έσβησε. Σείοντας απεγνωσμένα τη σβηστή του δάδα ο Κώστας Γκατσιούδης εξανάγκασε την ιέρεια σε μεταβολή. Με τη δική της παρέμβαση η Φλόγα ενεφανίσθη ξανά, και το ταξίδι προς την Αθήνα ξεκίνησε.... για να ξανασταματήσει στο Καλλιμάρμαρο! Με θριαμβικό ύφος, η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου κρατούσε τη δάδα ομού μετά του Λάμπη Νικολάου, για να ανάψουν μαζί τον βωμό. Τα φλας άστραφταν, οι κάμερες έγραφαν, και η δάδα... έσβησε. Στα δευτερόλεπτα αμηχανίας που ακολούθησαν ο κ. Νικολάου κοιτάχθηκε με την κ. Αγγελοπούλου, κι ύστερα στωικά πήρε τη δάδα, πήγε μέχρι τον βωμό, και την ξανάναψε. Και ύστερα μάθαμε πως σε όλη τη διαδρομή της στην Πελοπόννησο η δάδα έσβηνε με τη συχνότητα των φαναριών στους αθηναϊκούς δρόμους εν μέσω απεργίας ΔΕΗ, εξ ου και οι διοργανωτές κρατούσαν ανταλλακτικές δάδες μέσα σε αυτοκίνητα και... λάμπες θυέλλης με ολυμπιακό φως για την έσχατη ανάγκη!
Πράγμα το οποίο μάλλον δεν είχε προβλεφθεί στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ το 1976, εξ ου και προέκυψε η σουρεαλιστική ιστορία του κ. Πιερ Μπρουσάρ. Ο εν λόγω κύριος δεν ήταν αθλητής, αλλά εργάτης. Και καθότι στον Καναδά βρέχει το καλοκαίρι, ο κ. Μπρουσάρ ενώ έκανε εργασίες στο στάδιο είδε την μπόρα να σβήνει την Ολυμπιακή Φλόγα! Φοβούμενος πως θα τον κατηγορήσουν πως δεν προστάτευσε το σύμβολο του Ολυμπισμού και βλέποντας το φάσμα της ανεργίας να τον πλησιάζει επικίνδυνα, ο κ. Μπρουσάρ έκανε το απλούστερο των πραγμάτων: καθότι ετύγχανε καπνιστής, έβγαλε απ’ την τσέπη της σαλοπέτας του τον αναπτήρα, και κρυφά κρυφά ξανάναψε τον βωμό. Ατυχώς γι’ αυτόν, οι ολυμπιακές Ερινύες δεν άργησαν να τον βρουν. Συντετριμμένος απ’ τη μικρή του απάτη, ο νεαρός εργάτης εξομολογήθηκε την επομένη πως η Ιερή Φλόγα του βωμού ήταν προελεύσεως... bic. Τελικώς μια εφεδρική ολυμπιακή λυχνία έδωσε τη λύση. Κι έτσι μπόρεσε στη συνέχεια η Νάντια Κομανέτσι να εξασφαλίσει το στρογγυλό δεκάρι της φωτισμένη από την αληθινή Φλόγα του ολυμπισμού...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

26 Μαρτίου 2008

Ιστορίες καθημερινής τρέλας

  • Κόμμα για ξανθιές
5.000 μέλη αριθμεί το πρώτο κόμμα αποκλειστικά και μόνον για ξανθές, που ιδρύθηκε στη Ρωσία.

Μοναδική εξαίρεση του νέου κόμματος αποτελεί η γενική γραμματέας του Marina Voloshinova, μια 39χρονη οικονομολόγος, η οποία είναι καστανή και δηλώνει: "Είναι το κόμμα όλων εκείνων που είναι μέσα τους ξανθές και φυσικά του καθενός που αγαπά τις ξανθές".

Πρόεδρος του κόμματος είναι άνδρας και μάλιστα πολύ δυναμικός, ο Sergei Kushnerov. Η επίσημη παρουσίαση του κόμματος θα γίνει στις 31 Μαϊου, που είναι και η παγκόσμια ημέρα των ξανθών.

Ολο το εγχείρημα ξεκίνησε κυριολεκτικά από ένα αστείο και συγκεκριμένα από μια ιστοσελίδα στο internet, με τίτλο"η λέσχη των εραστών των ξανθών γυναικών", η οποία απευθυνόταν σε εκείνους που βλέπουν με "ξανθιά" διάθεση τη ζωή και τα προβλήματά της. Τουτ'έστιν, με μια διάθεση πιο χαλαρή και πιο...ανάλαφρη.

Στόχος του νέου κόμματος είναι να προσηλυτίσει τουλάχιστον 50.000 μέλη, που είναι και ο αριθμός που απαιτείται για να θέσει υποψηφιότητα για τη βουλή.

Εκτός όμως από τα...45.000 μέλη που λείπουν, οι ξανθές σκοπεύουν να προσελκύσουν και τη διασημότερη ξανθιά της χώρας που δεν είναι άλλη από τη σύζυγο του νέου πολιτικού προσώπου της χώρας Ντιμίτρι Μεντβέντεφ.

Τα μέλη του κόμματος είναι ως επί το πλείστον ξανθά. Απευθύνονται όμως σε ξανθές και μη, στοχεύοντας να επιλύσουν τα προβλήματα του κόσμου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Nα το δούμε κι αυτό...

  • Αντρας (δε παίρνω και όρκο) έμεινε έγκυος
Ένας άντρας, από τις ΗΠΑ, που υπήρξε στο παρελθόν γυναίκα ανακοίνωσε πως είναι πέντε μηνών έγκυος!

Ο κύριος Thomas Beatie, που γεννήθηκε γυναίκα αλλά στην πορεία έγινε άντρας, όταν οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι η σύζυγος του ότι δεν μπορεί να κυοφορήσει παιδί αποφάσισε να το πράξει ο ίδιος! Ο κύριος Beatie που νομικά είναι άντρας και ζει με την σύζυγο του, Nancy, στη περιοχή Bend, του Oregon θέλει να κάνει παιδί!

Ο κύριος Beatie όταν αποφάσισε να αλλάξει φύλλο υποβλήθηκε σε θεραπεία τεστοστερόνης και άλλαξε το στήθος του αλλά δεν πείραξε τα γεννητικά όργανα με τα οποία γεννήθηκε.

Έτσι λοιπόν αφού η Nancy δεν μπορούσε να κυοφορήσει αποφάσισαν πως μπορούσε να το κάνει ο σύζυγος!

Σταμάτησε την ορμονοθεραπεία και μετά από ένα χρόνο και εννέα διαφορετικούς γιατρούς έμεινε τελικά έγκυος χρησιμοποιώντας κατεψυγμένο σπέρμα από δωρητή!

«Παρόλο που η κοιλιά μου έχει φουσκώσει και έχω μια νέα ζωή μέσα μου διακατέχομαι με την αυτοπεποίθηση ενός άντρα,» είπε ο κύριος Thomas Beatie.

Σύμφωνα με τους θεράποντες γιατρούς το ο κύριος Thomas Beatie θα γεννήσει στις 3 Ιουλίου ένα κοριτσάκι!

  • Κέρδισε λεφτά στο λόττο και επέστρεψε στην εργασία του (αυτό και αν είναι....)
Ένας άντρας, από την Μεγάλη Βρετανία, που είχε κερδίσει το λόττο αποφάσισε να επιστρέψει στην παλαιά του εργασία επειδή του έλειψαν οι συνάδελφοι του!

Ο κύριος Luke Pittard που κέρδισε 1.6 εκατομμύρια ευρώ στο Λόττο μαζί με την φιλενάδα του Emma Cox εξέπληξε τους πάντες όταν θέλησε να επιστρέψει στην εργασία του σε κατάστημα αλυσίδας ταχείας εστίασης! Υπέβαλε αίτηση εργασίας που έγινε αποδεκτή και τώρα ξυπνά χαράματα πέντε ημέρες την εβδομάδα και πληρώνεται 7.5 ευρώ την ώρα!

Μάλιστα οι χρηματικές του αποδοχές είναι πολύ λιγότερες από τους τόκους που εισπράττει από τα κέρδη του στο Λόττο!

«Όλοι νομίζουν πως είμαι τρελός αλλά δεν είναι τα πάντα το χρήμα. Μου άρεσε η εργασία μου πριν γίνω εκατομμυριούχος και τώρα που επέστρεψα μου αρέσει ακόμα πιο πολύ,» είπε ο κύριος Luke Pittard.

Όταν κέρδισαν το Λόττο πριν από 18 μήνες σταμάτησαν την εργασία τους και αγόρασαν ένα καινούργιο σπίτι αξίας 350.000 ευρώ.

«Ξεκουράστηκα αρκετά. Μου έλειψαν οι συνάδελφοι μου και αποφάσισα να γυρίσω πίσω,» είπε ο κύριος Luke Pittard.

24 Μαρτίου 2008

25η Μαρτίου όλη η αλήθεια

Κάθε χρόνο ο μπακαλιάρος έχει την τιμητική του. Και μάλιστα δις! Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται για να διαδηλώσει για τη σωτηρία του μπακαλιάρου. Μαθητές και στρατός παρελαύνουν εεεε διαδηλώνουν σε μια ειρηνική πορεία, ανα την ελληνική επικράτεια. Στο εξωτερικό που δεν μπορούν να γίνουν πορείες, οι ομογενείς συνοδεύουν τον μπακαλιάρο με μπόλικη σκορδαλιά στο πιάτο τους.
Στην Πελοπόννησο, είναι και μεγάλη γιορτή των καταστημάτων Γερμανός, μια που αυτή την ημέρα άνοιξε το πρώτο κατάστημα, από κάποιον Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος παρέθεσε δεξίωση στα σημαίνοντα πρόσωπα εκείνου του καιρού παρουσιάζοντας μάλιστα, κεντημένη αφίσα με προσφορές.
Ελπίζω με αυτή μου την ανάρτηση, να κατανοήσετε όλοι το τί ακριβώς γιορτάζουμε αύριο.
Φήμες που λένε ότι αύριο εορτάζεται η επέτειος της ελληνικής επανάστασης του 1821, είναι απλά φήμες!

23 Μαρτίου 2008

Ρατσισμός και μετανάστες

Η μετανάστευση υπάρχει από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. εκτός και αν νομίζει κανείς ότι στην Αμερική, την Ασία, την Αυστραλία, την Αφρική, την Ευρώπη, οι άνθρωποι απλά φύτρωσαν!!!
"οι μετανάστες φταίνε για την ανεργία" είναι φοβερό ανέκδοτο!
Οταν οι έλληνες θεωρούν διάφορα επαγγέλματα ότι τους υποβιβάζουν και δεν τα κάνουν, και προσλάμβαναν ξένους για να κάνουν τη δουλειά, οι μετανάστες φταίνε?
Ξεχνάνε μερικοί ότι και αυτοί είναι άνθρωποι, και πολλές φορές οι επιλογές τους είναι "μετανάστευση ή θάνατος". Οταν δεν έχεις στον ήλιο μοίρα, ή όταν σφυρίζουν γύρω σου σφαίρες, ή οταν σε έχουν βιάσει και θα σε λιθοβολήσουν που έμεινες έγκυος, τότε η μόνη λύση είναι να επιδιώξεις μία καλύτερη ζωή αλλού.
Αν κάποιος φταίει είναι το ξερό μας το κεφάλι!
Υπάρχει Πρωτόκολλο που υπογράφηκε το 2002 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, με το οποίο συμφωνήθηκε η αμοιβαία βίαιη επαναπροώθηση μεταναστών από τρίτες χώρες. Η επαναπροώθηση κανονικά σημαίνει, ότι τους στέλνουμε πίσω στην πατρίδα τους, αφού επικοινωνήσουμε με την πατρίδα τους και τους δεχτούν πίσω.
Στην Ελλάδα όμως και φαντάζομαι και στην Τουρκία, επαναπροώθηση σημαίνει, στέλνω το πρόβλημα αλλού. Ετσι στα νησιά, αν το λιμενικό εντοπίσει βάρκα καρυδότσουφλο, πολύ απλά κάνει βόλτες γύρω της, ώστε να δημιουργηθεί κυματισμός, και το κύμα να σπρώξει τη βάρκα στα τουρκικά χωρικά ύδατα. Το άν βουλιάξει η βάρκα, και χαθούν αθώες βασανισμένες ψυχές, ποσώς μας απασχολεί.
Δυστυχώς σαν λαός δεν έχουμε μνήμη. Ειδικά εμείς που και πρόσφυγες μέσα στην ίδια μας την πατρίδα υπήρξαμε (Μικρά Ασία), και αναζητήσαμε την τύχη μας στη Γερμανία, στην Αυστραλία, στην Αμερική, έχουμε ξεχάσει τα όσα τραβήξαμε και πως μας αντιμετωπίσανε.
Σίγουρα υπάρχουν και μετανάστες που είναι ληστές και δολοφόνοι. Δεν μπορούμε όμως για όλα τα δεινά αυτού του τόπου να κατηγορούμε μόνο τους μετανάστες!

22 Μαρτίου 2008

κλέφτρα γάτα

Κάποια ζώα, όταν μπαίνει ένα νέο μέλος στο σπίτι της οικογένειας, ειδικά όταν αυτό είναι το μωρό των ιδιοκτητών, συνήθως ζηλεύουν. Νιώθουν ότι χάνουν την προσοχή των αφεντικών τους και αντιδρούν σπασμωδικά. Η Κουτς, όμως, μια κατάμαυρη Σιαμέζα γάτα, όχι μόνο δεν ζήλεψε όταν στο σπίτι που ζούσε μπήκε μωρό, αλλά έκανε σκοπό της ζωής της να του εξασφαλίζει όσο περισσότερα παιχνίδια μπορεί!

Μάλιστα, έχει φτάσει σε επίπεδο κλεπτομανίας. Οπως εξηγεί η Ρέιτσελ Μέιρικ, η δύο ετών γάτα της από την ώρα που είδε την κορούλα της, την Ντίνα, «ξαφρίζει» συστηματικά όποιο παιχνίδι πετύχει σε αυλή ή ακόμα και μέσα σε δωμάτια όπου μπαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα και τα κουβαλάει στο σπίτι για να παίξει μαζί τους η μικρή.

Είναι τόσο πολλά τα κλοπιμαία που η Ρέιτσελ και ο σύζυγός της, ο 43χρονος φωτογράφος Ρέι Λιούις, αποφάσισαν να βγάλουν αφίσες με τις φωτογραφίες των παιχνιδιών, τις οποίες κόλλησαν στη γειτονιά τους στο Λονδίνο και ανέβασαν στο site που έφτιαξαν ειδικά γι’ αυτό, ώστε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες των λούτρινων να τα δουν και να τα πάρουν πίσω.

Παρά την προσπάθεια των ιδιοκτητών της Κουτς -που στα ουαλικά σημαίνει «χάδι»- κανένας δεν έχει εμφανιστεί μέχρι στιγμής για να πάρει πίσω το παιχνίδι που έχασε.

Πώς όμως εξηγείται αυτή η συμπεριφορά της γάτας; Σύμφωνα με ειδική ψυχολόγο ζώων, η Κουτς μοιράζεται την επιτυχία του κυνηγιού της με το μωρό και φέρεται στους ανθρώπους με τους οποίους μένει σαν να ήταν μέλη της γατίσιας οικογένειάς της.

19 Μαρτίου 2008

Μύτη αξίας 5 εκατομμυρίων!!!

Η μύτη του δεν αποτελεί μία απλή μύτη, που χρησιμεύει μόνο για να αναπνέει. Η μύτη ενός από τους κορυφαίους Ευρωπαίους οινοπαραγωγούς και οινογνώστες, του Ηλία Γκορτ, αξίζει 5 εκατομμύρια ευρώ.

— Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Ο Γκορτ ασφάλισε τη μύτη του για 5 εκατομμύρια ευρώ, όταν άκουσε πως ένας άντρας έχασε την όσφρησή του μετά από ένα τροχαίο ατύχημα.

«Νομίζω πως θα είναι σκέτη φρίκη να χάσεις την όσφρησή σου,» δήλωσε ο Γκορτ. «Κάτι τέτοιο σημαίνει πως δεν μπορείς να ξαναδοκιμάσεις ποτέ ένα κρασί, γιατί το κρασί το δοκιμάζεις με τη μύτη και όχι με το στόμα.»

Ο 47χρονος Γκορτ δήλωσε πως η μύτη του είναι ένα πολύ σημαντικό όργανο του σώματός του για εκείνον, γιατί τον βοηθάει να παράγει υψηλής ποιότητας κρασιά στον αμπελώνα του, στο Chateau de la Garde της περίφημης Μπορντό, στη Γαλλία. Για το λόγο αυτό, αποφάσισε να την ασφαλίσει.

Η ασφάλεια που έκανε καλύπτει τόσο την απώλεια της όσφρησής του όσο και της ίδιας του της μύτης, ενώ περιλαμβάνει ιδιαίτερα ασυνήθιστους όρους. Το συμβόλαιο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, μία λίστα με όσα ο Γκορτ θεωρεί «παλιομοδίτικους κανόνες» για την προστασία της μύτης του. Δεν επιτρέπεται να ανεβαίνει σε μοτοσυκλέτα, να γίνει μποξέρ, να γίνει βοηθός ρίπτη μαχαιριών σε τσίρκο ή να βγάζει φωτιές από το στόμα.

«Έχει χάρη ο Μάικ Τάισον που δεν μπορώ να μπω στο ρινγκ,» είπε χαριτολογώντας ο Γκορτ.

Ο Τζόναθαν Τόμας, ο ασφαλιστής του Γκορτ, έλαβε υπόψη του και τη μακριά, σγουρή γενειάδα του οινογνώστη, προσθέτοντας ένα άρθρο στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο το οποίο λέει πως ο Γκορτ θα πρέπει να πηγαίνει σε έμπειρους κουρείς, που θα κρατούν το ξυράφι τους σταθερό κοντά στην μύτη του.

Το ασφαλιστήριο αυτό είναι ένα από τα πολλά ασφαλιστήρια μελών σώματος που πραγματοποιεί η ασφαλιστική εταιρεία Lloyd's. Στο παρελθόν, η Μαρλέν Ντίτριχ είχε ασφαλίσει τα πόδια της στην ίδια εταιρεία, ενώ ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Κηθ Ρίτσαρντς είχε πάρει αποζημίωση όταν χτύπησε το δάχτυλό του κατά τη διάρκεια μίας περιοδείας τους τη δεκαετία του '90.

Ο Γκορτ δήλωσε πως η όσφρησή του είναι το κύριο προσόν του ως οινογνώστης, γιατί παρά το γεγονός ότι η γλώσσα διαθέτει 5 σημεία γεύσης, η μύτη μπορεί να ξεχωρίσει εκατομμύρια διαφορετικά αρώματα.

Όταν υποβλήθηκε στις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις πριν τη σύνταξη του ασφαλιστηρίου, οι γιατροί έγραψαν ως διάγνωση πως η όσφρησή του είναι «ανώτερη του φυσιολογικού.»

Οι φίλοι του Γκορτ έχουν ήδη αρχίσει να τον πειράζουν για την πολύτιμη πλέον μύτη του, και δεν είναι λίγοι αυτοί που αστειεύονται λέγοντάς του πως θα τον χτυπήσουν στη μύτη για να μοιραστούν τα λεφτά.

«Κάθε φορά που κοιτιέμαι στον καθρέφτη, βλέπω 5 εκατομμύρια ευρώ, αλλά θα το συνηθίσω με τον καιρό,» αναφέρει ο Γκορτ.

18 Μαρτίου 2008

Ειμαι πιο εξυπνη απο ένα 10χρονο?

την Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008 παρακολουθούσα στον Αντ1, την εκπομπή "είσαι πιο έξυπνος από ένα 10χρονο". Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της εκπομπής, δόθηκε ερώτηση στους τηλεθεατές "ποιος είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός ο Αμαζόνιος ή ο Νείλος", απαντήστε και κερδίστε 1.000 Ευρώ. Στείλτε μήνυμα στο 4700 ΔΑ ή ΔΒ, χρέωση 2,70.
Εστειλα μήνυμα με την απάντηση ΔΒ (δηλαδή ο Νείλος) αφού έχουμε μάθει ότι ο Νείλος είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός και ο Αμαζόνιος ο μεγαλύτερος σε όγκο νερού.
Λίγο αργότερα μου ήρθε η ειρωνική απάντηση, βασισμένη στο πνεύμα της εκπομπής "η απάντηση σου ήταν λάθος. μήπως πρέπει να πας πίσω στα θρανία? Μην απογοητεύεσαι. Μπορείς ακόμα να διεκδικήσεις τα 1.000 ευρώ. προσπάθησε πάλι στο 4700 2,38 το sms (χωρίς το ΦΠΑ)"
Μήπως πρέπει να γυρίσουν στα θρανία οι κύριοι που βάζουν λάθος απαντήσεις, χρεώνοντας μάλιστα τους τηλεθεατές με υπέρογκα ποσά?
Διαμαρτύρομαι εντονότατα για την ασχετοσύνη των υπευθύνων της εκπομπής! Ισως είχα κερδίσει τα 1.000 Ευρώ.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω αποσπάσματα και links από εγκυκλοπαίδειες (ελπίζω τα αγγλικά των κυρίων υπευθύνων του σταθμού να είναι τουλάχιστον στο επίπεδο των αγγλικών ενός 10χρονου)!
1) Amazon (river) (Portuguese and Spanish Amazonas), river in northern South America, largely in Brazil, ranked as the largest in the world in terms of watershed area, number of tributaries, and volume of water discharged. Measuring 6,400 km (4,000 mi) from source to mouth, it is second in length only to the Nile among the rivers of the world http://encarta.msn.com/encyclopedia_761571466/Amazon_(river).html
Nile, river in northeastern Africa. It is the longest river in the world. The Nile flows from south to north, a distance of 5,584 km (3,470 mi), from its principal source, Lake Victoria, in east-central Africa. It passes through Uganda, Sudan, and Egypt on its way to the Mediterranean Sea. From its remotest source, a mountain stream in Burundi, the river is 6,695 km (4,160 mi) long.
http://encarta.msn.com/encyclopedia_761558310/Nile.html
2) Portuguese, Rio Amazonas, Spanish Río Amazonas, the greatest river of South America and the largest drainage system in the world in terms of the volume of its flow and the area of its basin. The total length of the river—measured from the headwaters of the Ucayali-Apurímac river system in Peru—is about 4,000 miles (6,400 kilometres), which is slightly shorter than the Nile River http://www.britannica.com/eb/article-9109565/Amazon-River
Bahr an-Nil, or Nahr an-Nil, river, the father of African rivers and the longest river in the world. It rises south of the equator and flows northward through northeastern Africa to drain into the Mediterranean Sea. It has a length of about 4,132 miles (6,650 kilometres) http://www.britannica.com/eb/article-9108302/Nile-River
Απο πού παίρνουν τις απαντήσεις οι υπεύθυνοι της εκπομπής? πότε μεγάλωσε ο Αμαζόνιος? αν μεγάλωσε, το ξέρουν τα 10χρονα?
edit κάπου διάβασα ότι Βραζιλιάνοι επιστήμονες βρήκαν ότι ο Αμαζόνιος είναι μακρύτερος. Αλλά η μελέτη τους δεν έχει δημοσιευτεί ακόμα! Αν αυτό είναι σωστό, πώς θα το ξέρουν τα 10χρονα? Οι ερωτήσεις της εκπομπής προέρχονται από τα σχολικά βιβλία. Αλλαξαν τόσο γρήγορα το βιβλίο της γεωγραφίας (ή οπως αλλιως το λενε σήμερα στα σχολεία)?
Καταλαβαίνετε φαντάζομαι πόσα λεφτά κερδίζουν έτσι όλοι οι σταθμοί !!!

13 Μαρτίου 2008

Ω γλυκύ μου εαρ

μ'επιασε η άνοιξη. μαζί και κάτι αλλεργίες αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
τα βλέπω όλα ωραία. όλα φωτεινά. θέλω να πάω διακοπές σε όλα τα νησιά, να κυλιστώ στα γρασίδια εκεί που κατουράνε τα σκυλιά (πικρή ανακάλυψη από τότε που έχω σκύλο). θέλω να μυρίσω το πεύκο, να ακολουθήσω τις κάμπιες, να μιλήσω με τις μελισσούλες, να υποδεχτώ τα χελιδόνια.
και ας είμαστε στη μέση του μάρτη γδάρτη και κακού παλουκοκάφτη.

ΘΕΛΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!
είμαι καλά γιατρέ μου?

10 Μαρτίου 2008

to drink or not to drink

Πάντα η κάθε λογής απαγόρευση προκαλούσε αντιδράσεις και ευρηματικούς τρόπους αντιμετώπισης της. Στις ΗΠΑ και δη στη Μινεσότα, όπου προσφάτως θεσπίστηκε αντικαπνιστικός νόμος για τα μπαρ, οι ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων βρήκαν την άκρη…

Σύμφωνα με τη νομοθεσία της πολιτείας το κάπνισμα απαγορεύεται παντού, πλην της θεατρικής σκηνής, όπου οι ηθοποιοί μπορούν να καπνίζουν αν ο ρόλος τους το επιτάσσει.

Και έτσι τα μπαρ αποφάσισαν να μετατραπούν σε θέατρα με τους εργαζόμενους και τους θαμώνες σε ρόλους… ηθοποιών.

Στην είσοδο των μπαρ υπάρχει η διανομή των ρόλων για τους εργαζόμενους, ενώ οι θαμώνες φορούν στολές και μιλάνε με ξενική προφορά υποδυόμενοι ρόλους!

Οι υπηρεσίες Υγείας δεν «τσίμπησαν» από το «παραθυράκι» που βρήκαν τα κέντρα διασκεδάσεως και διαμηνύουν ότι έρχεται η ώρα να… «πέσει η αυλαία». Απείλησαν, μάλιστα, τα μπαρ με πρόστιμο που ανέρχεται στα 10.000 δολάρια αν συνεχίσουν να υποδύονται…

Πάντως προτού αυτή η νομική «τρύπα» γίνει αντιληπτή από τις αρχές, περισσότερα από 100 μπαρ είχαν ακολουθήσει την τακτική να δημιουργούν αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις…

υποθαλάσσιες πόλεις

Η κατάκτηση του διαστήματος πριν από 40 χρόνια δημιούργησε έναν ενθουσιασμό σε όλο τον κόσμο και προσδοκίες για ένα πραγματικά «φουτουριστικό» μέλλον. Την ίδια περίοδο όμως, οι επιστήμονες άρχισαν να πειραματίζονται με την υποθαλάσσια διαβίωση, με στόχο να κτίσουν ολόκληρες πόλεις στο βυθός της θάλασσας.

Το υποβρύχιο σπίτι στη Φλώριδα

Στη Φλώριδα έχει στηθεί ένα υποβρύχιο σπίτι - εργαστήριο σε βάθος είκοσι μέτρων. Το «Aquarius» βρίσκεται 14 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά των νησιών Κι Λάργκο, στο Εθνικό Θαλάσσιο Καταφύγιο Φλόριντα Κις. Αποτελεί εργαστήριο των επιστημόνων που μελετούν τα κοράλλια, ενώ η παραμονή τους φτάνει έως και τις δέκα ημέρες.

Η φιλοσοφία του «Aquarius» θυμίζει αναποδογυρισμένο ποτήρι σε μία μπανιέρα γεμάτη με νερό. Το εργαστήριο που καταδύθηκε πριν από 16 χρόνια, δεν έχει πόρτες και οι επιστήμονες και οι επισκέπτες κατεβαίνουν με στολή δύτη και εισέρχονται στην κατασκευή, η οποία δεν πλημμυρίζει απλά γιατί υπάρχει ο εγκλωβισμένος αέρας στο χώρο.

Στον μικροσκοπικό διάδρομο οι επισκέπτες βγάζουν τη στολή τους, κάνουν ένα ντους και στη συνέχεια φορούν τα κανονικά ρούχα. Λίγα βήματα πιο εκεί βρίσκεται η κύρια καμπίνα, ένας συνδυασμός εργασιακού χώρου και σπιτιού, που είναι εξοπλισμένος με φούρνο μικροκυμάτων, ψυγείο, νεροχύτη, τηλέφωνο, Ίντερνετ και ένα τραπέζι. Πίσω από το διαχωριστικό υπάρχουν έξι κουκέτες για αντίστοιχο αριθμό ατόμων.

Το «Aquarius» έχει 14 μέτρα μήκος, 3 μέτρα πλάτος και ζυγίζει 85 τόνους. Οι θαλάσσιοι βιολόγοι μένουν συνήθως δέκα μέρες και ζουν κανονικά την καθημερινότητά τους καθώς εργάζονται, κοιμούνται, τρώνε, τηλεφωνούν, γράφουν e-mail, πραγματοποιούν τηλεδιασκέψεις χωρίς να χρειαστεί ν' ανέβουν ούτε για μία φορά στην επιφάνεια.

Πολλοί από τους επισκέπτες του υποβρύχιου εργαστηρίου - σπιτιού έχουν δηλώσει πως αισθάνονται ευφορία καθ' όλο το διάστημα που διαμένουν εκεί. Όπως, όμως εξηγούν οι υπεύθυνοι του εγχειρήματος, αυτό το αίσθημα ευφορίας οφείλεται στο συνδυασμό αζώτου και οξυγόνου.

«Είναι σαν έχει πιει κανείς ένα ποτήρι κρασί» δήλωσε ο Γκρέγκορι Στόουν, Βιολόγος από το Aquarium της Νέας Αγγλίας στη Βοστόνη.

Όμως, πάνω απ' όλα αυτή η ευφορία έχει να κάνει, ότι το «Aquarius» είναι προς το παρών το τελευταίο απομεινάρι ενός μεγαλειώδους οράματος.

Η κατάκτηση του Διαστήματος και της Θάλασσας

Στα μέσα του εικοστού αιώνα οι άνθρωποι ονειρεύονταν τόσο την κατάκτηση του Διαστήματος όσο και την κατάκτηση της Θάλασσας.

Ένα χρόνο πριν ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν κάνει την πρώτη περιστροφή γύρο από τη Γη, ο Γάλλος Ζακ Πικάρντ «καταδύθηκε» με το υποβρύχιό του σε βάθος 10.911 μέτρα στις Μαριάνες στον Ειρηνικό Ωκεανό, το πιο βαθύ σημείο όλων των Ωκεανών.

Τα σενάρια των φιλόδοξων και των οραματιστών προέβλεπαν υποβρύχιες κρουαζιέρες, εξόρυξη μεταλλευμάτων έως και υποβρύχια πυρηνικά εργοστάσια. «Και μόνο από περιέργεια θα έπρεπε να εξερευνήσουμε τους Ωκεανούς», είχε πει σε ομιλία του ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, συμπληρώνοντας: «Η επιβίωση μας ίσως να εξαρτάται από αυτό».

Τα προβλήματα του αέρα

Η κατάδυση ενός ανθρώπου, ακόμη και με επαρκή οξυγόνο, πάντα θα έχει και μικροπροβλήματα. Για κάθε μέτρο κατάδυσης, το σώματα δέχεται ενάμιση τόνο επιπλέον πίεση, με αποτέλεσμα να εισέρχονται διάφορα αέρια (π.χ. άζωτο) στο αίμα. Εάν ο δύτης αναδυθεί γρήγορα στην επιφάνεια, το αίμα του θα γεμίσει φυσαλίδες από τα αέρια, όπως το ανθρακικό στα αναψυκτικά, με τον κίνδυνο να προκαλέσουν εμβολές. Ένας δύτης που βρίσκεται σε βάθος είκοσι μέτρων - όσο είναι και το βάθος του «Aquarius» - για 80 λεπτά, έχει συγκεντρώσει σημαντική ποσότητα αερίων στο αίμα του. Εάν παραμείνει για περισσότερη ώρα, θα πρέπει κατά την ανάδυση να κάνει διαλείμματα, προκειμένου ν' αφήσει το σώμα του ν' αποσυμπιεστεί και να αποβάλλει τα αέρια.

Όσο περισσότερο χρόνο παραμείνει στο μεγάλο βάθος, τόσο περισσότερο άζωτο απελευθερώνεται στο αίμα και ως εκ τούτου χρειάζεται μεγαλύτερο χρόνο για να επιστρέψει στην επιφάνεια. Κάποια στιγμή το σώμα θα έχει απορροφήσει όλα τα αέρια, που αναλογούν στο αντίστοιχο βάθος. Σε αυτό το σημείο, ο χρόνος αποσυμπίεσης είναι πλέον σταθερός. Έτσι, ο δύτης μπορεί να παραμείνει για όσο διάστημα θέλει στο βυθό, χωρίς περεταίρω επιπτώσεις.

Βάση αυτής της γνώσης ονειρεύτηκαν οι επιστήμονες υποβρύχιους σταθμούς, των οποίων οι κάτοικοι θ' ανέβαιναν στην επιφάνεια λίγες φορές τον χρόνο. Χάρη σε αυτούς τους «διαστημικούς σταθμούς του Εσωτερικού Κόσμου» όπως τ' αποκαλούσαν, θα μπορούσε ο άνθρωπος να εποικίσει τους βυθούς των θαλασσών.

«Αύριο κιόλας θα μπορεί ένας άποικος να βλέπει μέσα από τη μάσκα του το υποβρύχιο αγρόκτημά του», προέβλεπε ο Βέλγος δύτης, Ρόμπερτ Στενουίτ.

Το εγχείρημα του Κουστό

Το 1962 ο Ζακ Υβ Κουστό δοκίμασε ένα πρωτοποριακό εγχείρημα στ' ανοιχτά των γαλλικών ακτών στη Μασαλία. Στις 14 Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς καταδύθηκαν σ' έναν ειδικά διαμορφωμένο ατσάλινο θάλαμο το «Conshelf I», οι συνεργάτες του Κουστό, Αλμπέρ Φαλκό και Κλοντ Γεσλί, οι οποίοι έμειναν στο χώρο αυτό για μία εβδομάδα.

Ο θάλαμος είχε μήκος 5 μέτρα και ύψος 2,5 και βρισκόταν σε βάθος 10 μέτρων. Οι δύο αυτοδύτες είχαν καθαρό αέρα μέσω ενός σωλήνα, που έφτανε μέχρι τη στεριά, ενώ η θέρμανση προέρχονταν από υπέρυθρες ακτινοβολίες. Εξήνα άτομα ήταν επιφορτισμένα για να επιβλέπουν την ασφάλεια των δύο αντρών, ενώ ένας γιατρός καταδύοταν δύο φορές την ημέρα για να ελέγξει τις επιπτώσεις της υποθαλάσσιας πίεσης στο σώμα και την υγεία τους. Η μόνη διασκέδαση για τον Φαλκό και τον Γεσλί ήταν ένα πικάπ και μία κιθάρα.

Χάρη σε αυτό το εγχείρημα της ομάδας του Κουστό γνωρίζουμε σήμερα ότι σε όσο μεγαλύτερο βάθος βρίσκεται ένας άνθρωπος, τόσο πιο βαθιά γίνεται η φωνή του, εξαιτίας της πίεσης που ασκείται στις φωνητικές του χορδές, ενώ μειώνονται η αίσθηση της γεύσης και η δυνατότητα του ανθρώπου να σφυρίξει.

Κερδίζοντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον

Ήταν τόσο μεγάλος ο αντίκτυπος από την επιτυχία του «Conshelf I», ώστε αμέσως ξεκίνησε η δραστηριοποίηση και άλλων κρατών στον τομέα αυτό. Για τις επόμενες δύο δεκαετίες κατασκευάστηκαν και τέθηκαν σε λειτουργία 65 υπόγειες κατοικίες - εργαστήρια σε βάθος από 5 έως 300 μέτρα.

Περίπου 800 αυτοδύτες έχουν μείνει σε αυτά τα υποθαλάσσια σπίτια, για χρονικό διάστημα που έφτανε μέχρι και δύο μήνες, χωρίς ν' ανέβουν στην επιφάνεια. Ακόμη και χώρες που δεν είχαν πρόσβαση στη θάλασσα, όπως η Τσεχοσλοβακία πειραματίστηκε με τις υποθαλάσσιες κατοικίες.

Μία από τις πιο περίεργες κατασκευές ήταν η «λαστιχένια σκηνή», που κατασκεύασαν Αμερικανοί ερευνητές το 1964, η οποία τοποθετήθηκε κοντά στις Μπαχάμες σε βάθος 140 μέτρων. Ωστόσο, οι αυτοδύτες που διέμειναν στη «λαστιχένια σκηνή» άντεξαν μόλις δύο ημέρες, καθώς τα μεγάλα ψάρια που κυνηγούσαν στην περιοχή, έπεφταν στην κυριολεξία πάνω τους, ρίχνοντάς τους από το κρεβάτι.

Ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα ήταν το «Sealab», που χρηματοδοτήθηκε από το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα τοποθέτησαν τρία σπίτια - εργαστήρια στα πιο βαθιά σημεία των αμερικανικών ακτών και ήταν πλήρως εξοπλισμένα για την υποθαλάσσια ζωή, διαθέτοντας μηχανήματα υπερήχων και επεξεργασίας δεδομένων. Ταυτόχρονα η επικοινωνία και η μεταφορά βασικών ειδών πρώτης ανάγκης, φαγητού, ταχυδρομείου και εργαλείων γίνονταν με τη βοήθεια ενός δελφινιού, του Τάφι. Επιπλέον, ορισμένοι από τους «ενοίκους» των «Sealab» είχαν φροντίσει να εξοπλιστεί το υποθαλάσσιο σπίτι με χαλιά, τηλεόραση, στεγνωτήριο ρούχων και καταψύκτες. Φυσικά διέθεταν μπάνιο και τουαλέτες.

Επιπλέον, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποσυμπίεση στην άνοδο για τους αυτοδύτες, οι επιστήμονες έριχναν στο τέλος της διαμονής τεχνητά την πίεση. Η διαδικασία αυτή διαρκεί στο «Aquarius» περίπου 17 ώρες.

Στο εγχείρημα των υποθαλάσσιων σπιτιών μπήκε και η NASA, η οποία χρηματοδότησε μέρος του «Aquarius», ενώ πολύ συχνά οι αστροναύτες διέμεναν εκεί προκειμένου να προετοιμαστούν για το διαστημικό τους ταξίδι. Οι συνθήκες κάτω από την θάλασσα θυμίζουν πάρα πολύ τις συνθήκες στο διάστημα, ειδικότερα εξαιτίας της έλλειψης φωτός και οξυγόνου, ενώ η αίσθηση της απομόνωσης είναι εξίσου έντονη.

Μάλιστα, οι δύο πλευρές ήρθαν σε άμεση επαφή όταν τον Αύγουστο του 1965, ο αστροναύτης, Γκόρντον Κούπερ από το διαστημόπλοιο «Gemini 5» συνομίλησε μέσω ασυρμάτου με τον συνάδελφό του Σκοτ Κάρπεντερ στο «Sealab 2». Ο Κούπερ βρισκόταν εκείνη τη στιγμή σε τροχιά γύρω από της Γη σε ύψος 240 χιλιομέτρων, ενώ ο Κάρπεντερ ανοιχτά των ακτών της Καλιφόρνια σε βάθος 62 μέτρων.

Ωστόσο, η υποθαλάσσια έρευνα άρχισε να χάνει υποστήριξη, εξαιτίας ενός θανατηφόρου ατυχήματος το 1969, του μεγάλου κόστους συντήρησης - το οποίο φτάνει και τα 10.000 δολάρια την ημέρα - και κυρίως γιατί ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν τα διαστημικά ταξίδια.

Τα νέα σχέδια για τα υποθαλάσσια σπίτια

Μετά όμως, από αρκετά χρόνια υποτονικής δραστηριότητας, η υποθαλάσσια διαβίωση φαίνεται να ξανακερδίζει έδαφος. Πρόσφατα, ο καθηγητής Θαλάσσιας Βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, Ρίτσαρντ Κούπερ, ο οποίος ειναι και ιδρυτής της Οργάνωσης για την προώθηση της Μελέτης των Ωκεανών, πέτυχε να πάρει χρηματοδότηση για ένα πρόγραμμα κατασκευής ενός διόροφου σπιτιού - εργαστηρίου, το οποίο θα τοποθετηθεί σε βάθος σαράντα μέτρων σε τροπική θάλασσα και θα μπορεί να φιλοξενήσει έως και σαράντα αυτοδύτες.

Στα μακροπρόθεσμα σχέδια του καθηγητή Κουπερ υπάρχει όμως, ένα πολύ πιο φιλόδοξο σχέδιο. Πρόκειται για την κατασκευή ενός Σταθμού Μεγάλου Βάθους, ο οποίος θα βρίσκεται 180 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ανοιχτά των ακτών της Νέας Αγγλίας. Το «Ocean Base One» θα αποτελείται από δύο καμπίνες. Στην πρώτη θα επικρατούν συνθήκες αντίστοιχες με την επιφάνεια της Γης, οι οποίες θα επιτρέπουν την παραμονή λίγων ημερών. Στη δεύτερη καμπίνα θα επικρατούν συνθήκες του φυσικού περιβάλλοντος: Ατμοσφαιρική πίεση 19 Bar. Η αποσυμπίεση των αυτοδυτών για την επιστροφή τους στην επιφάνεια θ' απαιτεί επτά ημέρες.

Το κόστος του «Ocean Base One» υπολογίζεται στα 50 με 70 εκατομμύρια δολάρια, θα έχει έκταση 370 τ.μ. και θα περιλαμβάνει χώρους διαμονής και εργασίας, όπου θα μένουν 60 άνθρωποι.

Μία βάση τέτοιου μεγέθους, έχοντας τη δυνατότητα να φιλοξενήσει έναν σημαντικό αριθμό ατόμων μπορεί πραγματικά ν' ανοίξει το δρόμο για την κατάκτηση του βυθού των θαλασσών. Η κατασκευή αποικιών και πόλεων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας μοιάζει πλέον εφικτή.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Spiegel

6 Μαρτίου 2008

Πλημμύρα στο Grand Canyon


Ένα εκατομμύριο λίτρα νερού ανά δευτερόλεπτο απελευθερώνονται από την τεχνητή λίμνη πάνω από το Γκραντ Κάνιον, στην Αριζόνα, σε ένα εγχείρημα που μιμείται τις φυσικές πλημμύρες που κάποτε ανανέωναν με ιζήματα το οικοσύστημα του φαραγγιού.
Το νερό άρχισε να ξεχύνεται το απόγευμα της Τετάρτης από τέσσερις γιγάντιους ατσάλινους σωλήνες στο φράγμα του ποταμού Κολοράντο που σχηματίζει τη λίμνη Πάουελ στα σύνορα Αριζόνα-Γιούτα.
«Αυτό μας δίνει μια ματιά σε αυτό που κάνει η φύση εδώ και εκατομμύρια χρόνια, καθώς σκαλίζει το βράχο και δημιουργεί αυτό το υπέροχο φαράγγι» είπε ο Αμερικανός υπουργός Εσωτερικών Ντιρκ Κέμπθορν μόλις τράβηξε το μοχλό που άνοιξε το φράγμα.
Η ροή ήταν τόσο μεγάλη ώστε θα μπορούσε να γεμίσει το Εμπάιερ Στέιτ Μπίλντινγκ σε 20 λεπτά, σχολίασε.
Το νερό που θα κυλά μέχρι την Παρασκευή στους ψαμμιτικούς μαιάνδρους του φαραγγιού ανεβάζει τη στάθμη κατά 0,6 έως και 4,5 μέτρα. Οι υπεύθυνοι ελπίζουν ότι θα αφήσει πίσω του αποθέσεις άμμου και ιζημάτων πλούσια σε θρεπτικά συστατικά.
Μέχρι την κατασκευή του φράγματος Glen Canyon το 1963, ο ποταμός Κολοράντο που σκάλισε το Γραντ Κάνιον ήταν ζεστός και λασπώδης, και οι φυσικές ανοιξιάτικες πλημμύρες συσσώρευαν υλικό απαραίτητο για τη χλωρίδα και πανίδα του συστήματος.
Το φράγμα συγκρατεί τώρα το 98% των ιζημάτων και αφήνει το ποτάμι διαυγές και κρύο. Αυτό συν'εβαλε στην εξαφάνιση δύο ειδών ψαριών και σπρώχνει στα όρια δύο ακόμα ήδη.
Οι υπεύθυνοι του Εθνικού Πάρκου Γκραντ Κάνιον προκαλούν τώρα τεχνητές πλημμύρες όποτε υπάρχει αρκετό ίζημα στη λίμνη, περίπου κάθε ένα με δύο χρόνια, ανάλογα και με την κάθε εποχή των μουσώνων στην Αριζόνα.
Μέχρι σήμερα είχαν γίνει δύο τεχνητές πλημμύρες, το 1996 και το 2004.

Ξύσιμο και πρόστιμο!

Το στιγμιαίο ξύσιμο μπορεί να προσφέρει ανακούφιση. Υπάρχουν όμως πολλοί που αρχίζουν το ξύσιμο και δεν σταματάνε. Και μάλιστα σε δημόσιο χώρο. Αηδιαστικό θέαμα. Θυμάμαι κάποτε ένας συνάδελφος ήταν τόσο αγενής που έβαζε το χέρι μέσα από το παντελόνι και ξυνόταν για αρκετη ώρα. Και φυσικά μπροστά σε όλους. Τίποτα δεν χαμπάριαζε ο τύπος. Αν κάνετε σχετική συζήτηση με άντρες θα σας πούν συνήθως ότι το κάνουν για να τακτοποιήσουν καλύτερα το μικρό τους φίλο, ή ότι το κάνουν ασυναίσθητα ή δεν θα απαντήσουν καθόλου αφού αλλάξουν 50 χρώματα.
Στην Ιταλία λοιπόν είπαν τέλος στο... ξύσιμο δημοσίως και δη σε σημεία που θεωρούνται απόκρυφα, έβαλαν τα Εφετεία της Ιταλίας. Και όχι μόνον ανακοίνωσαν την απόφαση, αλλά τη συνοδεύουν και με πρόστιμο 200 ευρώ.

Το νέο μέτρο, που ξεκίνησε από τη γειτονική Ιταλία, αφορά κυρίως στον ανδρικό πληθυσμό. Από τώρα και στο εξής απαγορεύεται ρητώς και κατηγορηματικώς να ξύνονται δημοσίως και ιδίως στα σημεία κάτω από την κοιλιά και μέχρι τα γόνατα. Ο νόμος προβλέπει ότι ακόμη και εάν έχουν φαγούρα, δεν επιτρέπεται να την καταπολεμήσουν, παρά μόνον σε ιδιωτικό χώρο, αφού το αντίθετο αποτελεί "πράξη που αντιτίθεται στη δημόσια ευπρέπεια και σεμνότητα".

Το... θέαμα συναντάται συχνά στους δρόμους της Ιταλίας και όχι μόνον. Μάλιστα, είναι τόσο συχνό, που οι Ιταλοί όχι μόνον το εφαρμόζουν ανά τακτά διαστήματα, αλλά το θεωρούν και δείγμα καλής τύχης. Κάτι δηλαδή ανάλογο του "χτύπα ξύλο", που ακούμε σε άλλες χώρες.

Η έμπνευση για το συγκεκριμένο μέτρο ήλθε μετά την εκδίκαση της υπόθεσης ενός 42χρονου άνδρα από το Como, στον οποίο επεβλήθη πρόστιμο 200 ευρώ για απρεπή συμπεριφορά απέναντι στους δικαστές τον περασμένο Μάϊο. "Κόκκινο πανί" ήταν η επαφή με τα απόκρυφα σημεία του. Αν και ο συνήγορος υπεράσπισής του έκανε ό,τι μπορούσε για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση, οι δικαστές απεφάνθησαν ότι ο άνδρας -μηχανικός στο επάγγελμα- "δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τη δημόσια επαφή με τα γεννητικά του όργανα και αυτό είναι σημάδι κακών τρόπων συμπεριφοράς και κακού παραδείγματος στην κοινωνία". Μάλιστα, ο άνδρας πλήρωσε όχι μόνον τα 200 ευρώ, αλλά και άλλα 1.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα!

Από τα τέλη Φλεβάρη, οι αστυνομικοί που εκτελούν περιπολίες στην Ιταλία επιβάλλουν πρόστιμο 200 ευρώ σε όποιον προβεί σε ανάλογη πράξη.

Καιρός ήταν!


4 Μαρτίου 2008

Toilet Cleaning Instructions

  • 1. Put both lids of the toilet up and add 1/8 cup of pet shampoo to the water in the bowl.
  • 2. Pick up the cat and soothe him while you carry him towards the bathroom.
  • 3. In one smooth movement, put the cat in the toilet and close both lids. You may need to stand on the lid.
  • 4. The cat will self agitate and make ample suds. Never mind the noises that come from the toilet, the cat is actually enjoying this.
  • 5. Flush the toilet three or four times. This provides a "power-wash" and rinse".
  • 6. Have someone open the front door of your home. Be sure that there are no people between the bathroom and the front door.
  • 7. Stand behind the toilet as far as you can, and quickly lift both lids.
  • 8. The cat will rocket out of the toilet, streak through the bathroom, and run outside where he will dry himself off.
  • 9. Both the commode and the cat will be sparkling clean.!



Sincerely, The Dog


Την έσωσε το στήθος της

Μια 38χρονη Γιαπωνέζα μπορεί δικαίως να περηφανεύεται για το μεγάλο στήθος της αφού όχι μόνο την βοήθησε να κάνει καριέρα ως μανεκέν αλλά την έσωσε και από τη... φυλακή. Η Σερένα Κοζακούρα, που εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια ως μοντέλο για μαγιό, αθωώθηκε από ιαπωνικό δικαστήριο αφού απέδειξε ότι το στήθος της είναι τόσο μεγάλο που δεν χωράει να περάσει από μια τρύπα σε μια ξύλινη πόρτα. "Έφτασα στο σημείο να μισώ το σώμα μου. Όμως το στήθος μου ανέτρεψε τελικά την απόφαση" αφηγήθηκε η 38χρονη γυναίκα στο τηλεοπτικό κανάλι "Ασάχι". Η Κοζακούρα είχε κριθεί ένοχη πέρσι για καταστροφή ξένης περιουσίας, όταν ένας άνδρας την κατηγόρησε ότι έσπασε με κλωτσιές την πόρτα του δωματίου του και μπήκε μέσα από την τρύπα, επειδή εκείνος βρισκόταν εκεί με μια άλλη γυναίκα. Η Κοζακούρα υποστήριζε εξ' αρχής ότι ο άνδρας ήταν εκείνος που έσπασε την πόρτα. Κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της έφεσης ο συνήγορος της 38χρονης εμφάνισε στο δικαστήριο ένα ξύλινο πλαίσιο με μια τρύπα παρόμοια με της πόρτας και έδειξε ότι η πελάτισσά του δεν χωρούσε να περάσει γιατί η περιφέρεια του στήθους της φτάνει τα 110 εκατοστά. "Οι δικαστές ήταν πολύ ευγενικοί και έμειναν ανέκφραστοι. Υποθέτω ότι το διασκέδασαν" κατέληξε η Κοζακούρα.

5 λεπτά δημοσιότητας

Για τους τηλεθεατές του δημοφιλούς νυχτερινού δελτίου ειδήσεων, Vatan, στο Τουρκμενιστάν, δεν ήταν παρά ένα ακόμη δελτίο. Ωστόσο, όταν ο παρουσιαστής άρχισε την εκφώνηση του δελτίου των 9, οι τηλεθεατές όλης της χώρας παρατήρησαν μια ασυνήθιστη κίνηση, στο γραφείο του, στο στούντιο: μια μεγάλη καφέ κατσαρίδα.

Οι βόλτες στο στούντιο

Η κατσαρίδα ολοκλήρωσε τη βόλτα της σε όλη την επιφάνεια του γραφείου, εμφανώς ανενόχλητη, πριν εξαφανιστεί. Το πρόγραμμα, πλαισιωμένο από την κατσαρίδα, επαναλήφθηκε στις 11 το βράδυ.

Μόνο στις 9 το πρωί της επόμενης μέρας, έντρομοι αξιωματούχοι του υπουργείου Πολιτισμού του Τουρκμενιστάν ανακάλυψαν την απροσδόκητη εμφάνιση. Κι αυτό, ενδεχομένως θα έπρεπε να είναι το τέλος της υπόθεσης.

Ωστόσο, οι συνέπειες από αυτά τα πέντε λεπτά απροσδόκητης φήμης της κατσαρίδας ήταν άμεσες και σοβαρές. Ο πρόεδρος της χώρας, Κουρμπανγκούλι Μπερντιμουχαμέντοφ, πήρε τόσο στραβά την εμφάνιση της κατσαρίδας, ώστε αντέδρασε με την απόλυση 30 εργαζομένων στο μεγαλύτερο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας, όπως μετέδωσε το ηλεκτρονικό δίκτυο Kronika Turkmenistan.

Πριν από την υπόθεση της κατσαρίδας, ο πρόεδρος της χώρας είχε δώσει εντολή στον υπουργό Πολιτισμού, Γκουλμουράτ Μουράντοφ, να ανακαινίσει το σοβιετικής εποχής τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας. Ωστόσο, μια νέα επιτροπή, η οποία συστάθηκε για να φέρει εις πέρας το καθήκον της ανακαίνισης δεν εργάστηκε παρά από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί - καθώς επέτρεψε στην κατσαρίδα να κάνει ανενόχλητη τη βόλτα της στο πλατό.

Οσοι απολύθηκαν για την υπόθεση της κατσαρίδας ήταν δημοσιογράφοι, διευθυντές, οπερατέρ και μέλη του τεχνικού προσωπικού.

και η κατσαρίδα μάλλον ευτυχισμένη μετά τα 5 λεπτά δημοσιότητας, βόλτες εξακολουθεί να κάνει.