27 Μαΐου 2009

Να πιούμε ούζα πριν τις εκλογές, να έχει διαύγεια η ψήφος

Δεν γνωρίζω τί ακριβώς έπιναν και δεν μας έδιναν οι γερόλυκος, Fri και η Κοκκινοσκουφίτσα όταν αποφάσισαν να με εντάξουν στις κυβερνήσεις τους!

Γνωρίζω όμως ότι με 3 διαφορετικά υπουργεία είμαι υπέρ ευχαριστημένη. Δεν έχω καμμία πρόθεση να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να φτιάξω δική μου κυβέρνηση. Ομως οι φίλες επιμέναν. Και έτσι έκανα δημοψήφισμα με ένα μόνο ερώτημα: Να γίνει πρωθυπουργός το χρυσό πιπί ή να πάρει τα τρία (υπουργεία καλέ)? Ναι Οχι.
Και έλαβα:

Πέρα Παναγιά: 73 Οχι - να πάρει τα τρία
Δώθε Παναγιά 68 Οχι - να πάρει τα τρία
Κείθε Παναγιά 80 Οχι - να πάρει τα τρία
Κάτω Παναγιά 40 Ναι - να γίνει
Πάνω Παναγιά 90 Οχι - να πάρει τα τρία
Και έτσι αφού ο λαός μίλησε παίρνω τα τρία, μια που δεν είμεθα οι άνθρωποι των λόγων, είμεθα οι άνθρωποι των έργων. θα σας εξαφανίσομε!!!......εχμ.... Θα σας εξασφαλίσομε!

25 Μαΐου 2009

Αλλος με τη βάρκααααααα μας

Από πέρσι έψαχνα να αγοράσω κάτι σε "βάρκα". Φέτος παρουσιάστηκε η ευκαιρία. Βρήκα το βαρκάκι μου μεταχειρισμένο, το φόρτωσα στο αμάξι και βουρ για τοποθέτηση στην αποθήκη. Η αποθήκη είναι υπόγεια, το κανώ υποθετικά είναι 30 κιλά, δεν πήρα κανένα να με βοηθήσει. Και άρχισε το δράμα. Πώς λύνονται οι ιμάντες? Μισή ώρα ήμουν πάνω στη ρόδα του αυτοκινήτου για να βρώ το κόλπο. Το παιδί που μου το πούλησε, το ανέβασε πάνω στη σχάρα λες και ήταν πούπουλο, οπότε ήμουν αισιόδοξη ότι θα καταφέρω να το κατεβάσω εύκολα μόνη μου και να το πάω στην αποθήκη. Αμ δε! Μου βγήκε η γλώσσα έξω. Για να το πάρω στον ώμο ούτε λόγος. Αρχισα να το σέρνω για να το ανεβάσω 5 σκαλιά και να φτάσω στην είσοδο του υπογείου. Πάω να ανάψω το φώς, τζίφος. Είχε καεί η λάμπα. Σκοτάδι στο υπόγειο και η σκάλα στενή. Φράκαρα! Εκανα τόσο θόρυβο που πρέπει να σήκωσα την πολυκατοικία στο πόδι. Αλλά στο τέλος τα κατάφερα και το χωσα στην αποθήκη. Επειδή είμαι άνθρωπος που του αρέσει να μοιράζεται (άμα υπάρχει και αντίτιμο ακόμα καλύτερα) σκέφτηκα να καλέσω τους φίλους μου να το δοκιμάσουμε όλοι μαζί. Για να ξεκουνηθούν όμως έπρεπε να το κάνω δελεαστικό το κάλεσμα. Ετσι μια που είμαι μεγάλο πειραχτήρι σκέφτηκα να στείλω το παρακάτω e-mail στο οποίο ήμουν απόλυτα σαφής τουλάχιστον στο οπτικό του μέρος. Η πρόσκληση ήταν η εξής:

Στο γερόλυκο θα διαβάσετε όλο το παρασκήνιο!
Εγώ φταίω που παρανοήσαν? Εγώ κανώ έδειξα και κανώ εμφάνισα!
Τί φταίω που οργιάζει η φαντασία τους? Με τους διαλόγους πάντως μεταξύ εμού και γερόλυκου συγκρατιόμουν, καθότι είμαι κιουρία, να μη γελάσω και προδοθώ. Και φανταζόμουν τη στιγμή που θα σκάσω με το κανώ στην παραλία και θα με τρελέναν στο πείραγμα όπως και έγινε.
Και ενώ κανονικά έπρεπε να τραγουδάω Μες σ'αυτή τη βάαααααρκα είμαι μοναχήηηηηηηη, όλο και κάποιος ερχόταν μαζί για βόλτα στο μονοθέσιο κανώ μου!

22 Μαΐου 2009

Παγίδες του Internet.

Το Internet κρύβει παγίδες! Ενημερωθείτε!

ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΝΑΤΟ - ΕΕ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΟ INTERNET. Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ
http://www.scrolllock.nl/passport/hosting.cfm?id=444FACDBC5-ED97-140E-62247901BBDB55CB&name1=n&name2=p

21 Μαΐου 2009

19 Μαΐου 2009

Εξετάσεις, εξετάσεις το μυαλό σου θα το χάσεις

Αρχισε για άλλη μια φορά η περίοδος των εξετάσεων. Ακόμα θυμάμαι τις δυσκολίες συγκέντρωσης που είχα. Εβλεπα βιβλίο και έβγαζα καντήλες. Αγαπημένο τρυκ το βιβλίο μέσα σε βιβλίο. Μη μου πείτε ότι δεν το κάνατε. Ανοιχτό το βιβλίο Ιστορίας και μέσα κάποιο κόμικ. Ποτέ άλλοτε η ιστορία δεν ήταν τόσο διασκεδαστική! Δεν ξέρω πόσες εικόνες έχουν τα τωρινά βιβλία, αλλά πιστεύω ότι η (εκ)μάθηση μέσω παιχνιδιού θα έκανε πιο ενδιαφέροντα τα βαρετά χρόνια του σχολείου.

Ολοι μας όταν διαβάζουμε κάπου αποσπάται η προσοχή μας. Μία πάμε για νερό, μία για πιπι, μία για ένα τοστάκι.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!
τώρα δεν θα μπορείτε να κουνήσετε από την καρέκλα. Υπάρχει η "μπάλα μελέτης". Μοιάζει με μπάλα κατάδικου, ζυγίζει 9,5 κιλά, προσαρμόζεται στο χέρι του παιδιού και έχει χρονόμετρο μέχρι 4 ώρες. Φυσικά αυτή την αηντία (idea)την παρουσιάζουν ως "gadget"!!!!

Το είδα εδώ και σκέφτηκα "αμερικανιά" αλλά όοοοοοχι αυτή την αηντία (idea) την είχε κάποιος Ισπανός σχεδιαστής όταν σε συζήτηση με κάποιον φίλο του που διάβαζε για κάποιες εξετάσεις του είπε "δεν έχω βγει από το σπίτι μια βδομάδα. νοιώθω σαν να είμαι φυλακή"



Αν έχετε παιδί Κόπερφιλντ τζάμπα λεφτά θα δώσετε σας το λέω για να μην πετάξετε τα 85 ευρώ που κοστίζει!

Ο,τι αγαπάω εγώ....

"Ότι αγαπάω εγώ παχαίνει "

Όποια και να 'σαι, ό,τι και να 'σαι,
κάνε μου απόψε μουσακά.
Δεν σου ζητάω πολύ να ψήσεις
λίγα ζητώ: δυο ταψιά.

Αν είν' η υγεία μου σακατεμένη,
φταίει το πάχος κι όχι εσύ.
Ό,τι αγαπάω εγώ παχαίνει
κι όσο κι αν φάω, δεν μου αρκεί.

Όσες μπριζόλες έχω γνωρίσει
έφυγαν δίχως να ''πούνε κιχ'',
κι όμως δεν έχω καμιά μασήσει
με δυο μπουκιές τις έχω καταπιεί.

Αν η κοιλιά μου, είναι πρησμένη
φταίει ο χοίρος, και το κρασί.
Ό,τι αγαπάω εγώ παχαίνει
θέλω να φάω κι ένα αρνί.

Όποια και να 'σαι, κόκορα φτιάξε,
δυο μπούτια δωσ' μου τρυφερά,
λίγο η πείνα να ξαλαφρώσει,
κι ύστερα πιάσε κι έναν χαλβά.

Αν είν' η μούρη μου σοροπιασμένη,
δε φταίει η τούρτα με σαντιγί.
Ο μπακλαβάς σου που με τρελαίνει
και για επιδόρπιο, ραβανί.





ΕΙΧΕ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ

Σου δίνω πίσω, σου δίνω πίσω το παστίτσιο που χάρισες

δώσε μου πίσω, δώσε μου πίσω τους κιοφτέδες και ξοφλάμε.

Να σου θυμίσω, είχε κοτόπουλο τη μέρα που σε τάισα,

πως θες εσύ, πως θες εσύ για μακαρόνια να μιλάμε!!!




ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΦΑΩ



Δεν έχω τι να φάω,
άδειασες όλο το ταψί,
Θεέ μου, πόσο πεινάω
φτιάξε μια πίτσα σκεπαστή.



Δεν έχω τι να φάω
πώς νηστικός να κοιμηθώ
και σίδερα τώρα μασάω,
τη δίαιτα δεν τη βαστώ...

16 Μαΐου 2009

γύφτικη καρδιά να 'ουμ

Ο γερόλυκος άρχισε τα ουρλιαχτά και με ανάγκασε να εξομολογηθώ τα όνειρά μου. Αν δεν το κάνω, είπε ότι θα ουρλιάζει το βράδυ στο μπαλκόνι.



Τί να σας πώ για να καταλάβετε το δράμα μου? Εχω την υποψία ότι με κλέψαν όταν ήμουν βρέφος από τους γύφτους. Δηλαδή είμαι ένα γυφτόπουλο. Κάθε καλοκαίρι μεταμορφώνω το αμαξάκι μου σε ντάτσουν. Για να πάμε κάμπινγκ 2 ή 3 άτομα και 1 σκυλάκος (καλά σκύλαρος) γεμίζω το αμάξι μέχρι πάνω με τζάτζαλα μάντζαλα. Ο σκύλος που μπαίνει πίσω, πρέπει να μεταμορφωθεί σε κανίς, γιατί το πορτπαγκαζ γεμίζει με σακούλες σακουλάκια βαλίτσες, βαλιτσάκια. Δεν χωράει ο κακομοίρης. Στις πίσω θέσεις η μετακόμιση συνεχίζεται. Ψυγείο, άλλες βαλίτσες, τσάντες. Από πάνω η μπαγκαζιέρα γεμάτη. Σκηνή, καρέκλες, μάσκες, στρώματα. Τώρα τελευταία λέω να αγοράσω και ένα κανώ για να κόβω βόλτες και σκέφτομαι από τώρα πού θα το δένω.



Οπότε το όνειρό μου είναι ένα αυτοκινούμενο! Να σαν αυτό ας πούμε...


Τί να κάνω που είμαι πτωχά πλην τίμια νεαρά με ελαττώματα πλουσίας. Τίποτα λιγότερο από αυτό δεν θέλω. Α! και μια που την άλλη βδομάδα έχω τη γιορτή μου, δεν αρχίζετε τις εισφορές σε χρήμα από τώρα?

14 Μαΐου 2009

12 Μαΐου 2009

10 Μαΐου 2009

χρονια πολλά

στις μανούλες όλου του κόσμου

7 Μαΐου 2009

Αφρικανέ αφρικανέ θέλεις να κάνουμε κονέ

Είναι το νέο άσμα της αοιδού Εφης Σαρρή. Ξέρω ότι το ανέβασαν πολλά blogs αλλά ΜΟΝΟ εδώ θα βρείτε τους στίχοι.


άφησα αφρικανό που είχε ερθει με κανό
απο τη μαύρη ήπειρο
τον είδα σε μια λαική
και τότε ήμουνα λευκή
σα φέτα απ’την Ηπειρο

αφρικανε αφρικανε
θελεις να κάνουμε κονε (φορ [4] τάιμς)


αφησα αφρικανο
και σε υπογειο σκοτεινό
με πήγε αξημέρωτα
πάνω σε στίβες dvd και σε παρανομα cd
κάναμε οι δυο μας έρωτα

αφρικανέ αφρικανέ
σε σημειώνω στο καρνέ (φορ [4]τάιμς)


αφησα αφρικανό που έφευγε κάθε πρωινό
και μόνη μου βαριόμουνα
έφτιαχνα τοτε το μαλλι
και μ’αλλους μαύρους η τρελή
άρχισα και κοιμόμουνα
αφρικανέ αφρικανέ
μου φαίνεσαι πολύ ξενε (φορ [4] τάιμς)


άφησα αφρικανό
και με επιασε με ενα τεκνό
τον κολητο το φίλο του
και τώρα το ομολογώ
είμαι αφρικανή και εγώ
απο το πολυ το ξύλο του
αφρικανέ αφρικανέ
τη μούρη μου κανες πανέ (φορ [4] τάιμς)

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ

5 Μαΐου 2009

Ε ναι λοιπόν!

Σύμφωνα με επιστημονικό έγκυρο τεστ του Facebook το χρώμα των μαλλιών που ταιριάζει με το μυαλό μου είναι το





Ξ Α Ν Θ Ο.




Απάντησα σε ψυχολογικές ερωτήσεις του τύπου "τι ράτσα σκύλο θες να έχεις", "ποιό νησί σου αρέσει για διακοπές", "ποιό είναι το αγαπημένο σου cartoon", "ποιά ηθοποιός σ'αρέσει", "τι θα βάλεις για να βγεις Σαββάτο βράδυ" και "ποιό χρώμα προτιμάς στα ρούχα σου".
Μετά βέβαια ως άπιστος Θωμάς ξαναέκανα το τεστ και μάλιστα άλλες δύο φορές και μου βγήκε "κοκκινομάλα" και "ζήτω οι ανταύγειες" Σ'ΑΡΕΣΟΥΝ ΓΕΝΙΚΩΣ ΤΑ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΑ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...
και τώρα είμαι σε δίλλημα μή σας πώ και σε τρίλλημα. Τελικά τί χρώμα έχει το μυαλό μου?
Μήπως μπορείτε να βοηθήσετε?


αυτό....



αυτό....

ή αυτό....

3 Μαΐου 2009

792 ώρες ακόμα

ή αλλιώς 33 μέρες ακόμα. Αχ σαν τους φυλακισμένους μετράω τις μέρες μέχρι το επόμενο τριήμερο. Κώλο δεν μπορώ να βάλω κάτω, και τα καλύτερα έρχονται μια που θα αρχίσω τα μπάνια (όχι τα ιαματικα). Μόλις γύρισα και σκέφτομαι που θα με φωτίσει το Αγ. Πνεύμα να πάω. Επεράσαμε όμορφα όμορφα όμορφα. Μόνο που είχε κρύο, και αντί για να πιάσουμε τον μάη, πιάναμε και φοράγαμε 3-3 τις μπλούζες. Και αν και είχαμε λίγη δυσκολία στην κινητικότητα με τόσα ρούχα, πήγαμε παντού. Στο Μεγάλο Σπήλαιο, στην Αγ. Λαύρα, στην Πλατανιώτισσα, στο σπήλαιο Λιμνών. Κάναμε δηλαδή όλα όσα κάνουν οι τούριστ (και τα καπη). Ας τα πω από την αρχή. Φτάσαμε χωρίς να βρούμε κίνηση την Πέμπτη κατά τις 8 σε ένα ξενοδοχείο Α Δ Ε Ι Ο. Βρε κανείς! κοιτάγαμε απο δώ, από εκεί, μόνο κάτι γάτες υπήρχαν. Και αφού νιαουρίστικα δεν γνωρίζω, ούτε το τηλέφωνο του ξενοδοχείου είχα μαζί, περίμενα κανα 5λεπτο κόβοντας βόλτες γύρω γύρω ώστε να ξεπιαστώ. Μετά από λίγο ήρθε η ιδιοκτήτρια, αφήσαμε τα πράγματα, και κατεβήκαμε στα Καλάβρυτα. Αλλη ερημιά εκεί. Εκτός από τα τουριστικά μαγαζιά και τα ταβερνεία που ήταν ανοιχτά, στο δρόμο ψυχή. Βρήκαμε ένα ωραίο ταβερνάκι "το σπιτικό" και φάγαμε τον αγλέορα πάλι. Μια που στο χοτέλι είμασταν μόνοι, πήραμε να πιούμε και τα κρασάκια μας. Πώς ανοίγεις όμως το κρασί χωρίς ανοιχτήρι? Αγοράσαμε και ένα τριμπουσόν. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και άραγμα για κρασί και συζήτηση. Πιάνω το ανοιχτήρι μου μένει στα χέρια. Βρε καλή δουλειά που κάνει το Legofer σκέφτηκα...Ποπάυ με έχει κάνει. Και πριν προλάβω να χαρώ, καταλαβαίνω ότι ήταν πλαστικό!!!! Ελεος δηλαδή! ούτε παιχνίδι να ήταν. Ο επιμένων όμως νικά και ήπιαμε από ένα ποτηράκι.

Την επόμενη μέρα άντε λέμε να δούμε για εισιτήρια για τον οδοντωτό. Μέγα λάθος που δεν είχαμε κλείσει. Ηταν πρωτομαγιά και είχαν απεργία! Ελεος δηλαδή. Ενα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα της περιοχής είχε απεργία! Δικαιώμα τους φυσικά, αλλά βάλε και ένα προσωπικό ασφαλείας, ώστε να δουλέψει. Εσοδα για τον Δήμο θα είναι. Τις επόμενες μέρες φυσικά, δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε στη μαύρη αγορά. Ετσι βγάλαμε φωτογραφίες την παλιά ατμομηχανή που ευτυχώς έχουν διατηρήσει και πήγαμε στο Σπήλαιο Λιμνών για να παρηγορηθούμε. Ολοι είχαμε ξαναπάει, αλλά κανείς μας δεν το είχε δει γεμάτο με νερό. Μαγευτικές εικόνες. Και η ξενάγηση κατατοπιστική αλλά μόνο για Ελληνες. Ενα ζευγάρι Ολλανδών που ήταν στο γκρούπ μας, αν δεν του μεταφράζαμε, τί έλεγε ο ξεναγός, θα έφευγε με λειψές γνώσεις.

Κοντεύω να γίνω γραφική, αλλά με πληγώνει που δεν φροντίζουμε την πατρίδα μας. Ο σταθμός των Καλαβρύτων και της Ζαχλωρούς ήταν εντελώς εγκαταλελειμένοι. Σταθμοί που γνωρίσαν δόξα και που είναι τόσο όμορφοι. Υπάρχει αρκετός κόσμος που αγαπάει τα τρένα. Αντί να κοντεύουν να τους πέσουν οι σταθμοί στο κεφάλι, θα μπορούσαν να τους είχαν συντηρήσει, να είχαν βάλει και 2 κούκλες μέσα, ντυμένες με τα ρούχα της εποχής και να φχαριστιόταν ο κόσμος. Διαβάζω τί αγώνα δίνουν "οι φίλοι του οδοντωτού" για τα αυτονόητα και μου 'ρχεται να κλαίω.
Οι μικρές φωτογραφίες από εδώ.
Το 3ήμερο με γέμισε με όμορφες εικόνες, χαλάρωσα, απογοητεύτηκα για την κατάσταση που επικρατεί, και βάζω πλώρη για το επόμενο.