Χτες βρέθηκα στο σπίτι του φίλου που φιλοξενεί το τέρας (βλ. Λεωνίδα, βλ. σκύλαρο).
Ο ήλιος ζεμάταγε, ένα αεράκι φύσαγε ελαφριά. Εκατσα στη σκιά, ήπια μια μπυρίτσα, ατένιζα τη θάλασσα από μακρυά, άκουγα τα κουτάβια που κλαψούριζαν, έπαιξα με το γατί που είναι μικρό και ζωηρό και κάποια στιγμή σηκώθηκα να πάω στην τουαλέττα. Η ώρα ήταν ώρα φαγητού και πείναγα. Μπήκα στο σπίτι και είδα μια κατσαρόλα γεμάτη μακαρόνια (κοχύλια), φακές και πατάτες. Αν έχετε δοκιμάσει ποτέ κρύα μακαρονοσαλάτα, θα ξέρετε πόσο ωραία και δροσερή είναι. Σκέφτηκα να δοκιμάσω και να πώ μετά να μου βάλουν και μένα ένα πιατάκι. 
Αρπαξα λοιπόν ένα κοχύλι στο οποίο είχαν κουρνιάσει και 2-3 φακές.
Και τότε δάγκωσα κάτι σκληρό! Συνειδητοποίησα πως δεν ήταν φακές, και πώς δεν ήταν το μεσημεριανό φαί του φίλου, αλλά το φαί των σκύλων.
Μόλις είχα δοκιμάσει σκυλοκροκέτα!!!
Και εντάξει σκυλομπισκότα από περιέργεια έχω δοκιμάσει, αλλά είμαι προετοιμασμένη ότι θα δαγκώσω κάτι σκληρό! Τα δόντια μου πονάνε ακόμα και σήμερα.
Και δεν είμαι ξανθιά γαμώτο!
Πεινάλας είμαι!
Αχαχαχαχαχαχαχαχααχαχ ρε πεινάαααααλα, έλεος ρε!!!Άστα αυτά, πήγες να φας το φαγητό από τα καημένα τα σκυλάκια, είπες κρυφά πρώτα να δοκιμάσεις, και μετά να βάλεις την πετσετούλα γύρω από το λαιμό, τα μαχαιροπήρουνα ανά χείρας και με την γλώσσα έξω...Καλέ βάλτε μου και μένα γουφ γουφ, τι να κάνουμε όμως που δεν είχαν μαλακώσει ακόμα οι κροκέτες και την πάτησες!!!!!! χααχχαχαχααχαχαχαχαχαχαχαχ
ΑπάντησηΔιαγραφή