Surf η αρχή

Σήμερα θα σας αποκαλύψω την πάσα και μόνη αλήθεια για την ιστιοσανίδα. Άσχετοι και άμαθοι άνθρωποι λένε ότι η ιστιοσανίδα ή surfing (κυματοδρομία) πρωτοεμφανίστηκε χιλιάδες χρόνια πριν, στις νότιες θάλασσες του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι ιθαγενείς των νησιών της Πολυνησίας μάθαιναν να γλιστρούν πάνω στα ψηλά κύματα μέχρι την ακτή, χρησιμοποιώντας ξύλινες σανίδες. Όμως κάνουν λάθος γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα!!! Και η πάσα και μόνη αλήθεια είναι η παρακάτω:
Μεγάλη αναστάτωση επικρατούσε στην αμμώδη παραλία της Δροσιάς. Οι Δροσιείς ετοιμάζονταν για απόβαση στην παραλία με τα σχίνα, όχι πολύ μακριά από τη Δροσιά. Είχαν υπολογίσει ότι θα τους έπαιρνε το πολύ τρεις - τέσσερεις μέρες με ούριο άνεμο, θεών επιτρεπόντων.
Οι Δροσιείς βασικά, ήθελαν να δοκιμάσουν ένα καινούργιο πλοίο. Το είχαν αγοράσει από τους πανούργους Εξαρχιείς που είχαν φήμη ότι πούλαγαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Τα πλοία αυτά είχαν περίεργα σχήματα, με μία σανίδα μόνο, μεγάλο ιστίο και τεράστιο πανί. Οι Εξαρχιείς είχαν πεί ότι θα τους βόλευαν πολύ, μια που ήταν πιο μικρά και από τις τριήρεις πιο γοργά. Οι Δροσιείς βέβαια δεν έβλεπαν ούτε πως θα μπορέσουν να κρατηθούν πάνω στον καινούργιο τύπο πλοίου ούτε πως θα έκανε για δύο. Τα όπλα πως θα τα μετακινούσαν μάλλον δεν θα το μπορούσαν. Ετσι λοιπόν οι Δροσιείς με τραβηγμένα τα καινούργια τους τα πλοία πάνω στην παραλία, όρθιοι πάνω σ’αυτά, την θάλασσα περίμεναν ν’ανέβει. Ομως όταν η θάλασσα ερχόταν οι Δροσιείς με τη μούρη πάνω στην άμμο ευρισκόνταν. Τα δέρματά τους είχαν γεμίσει μαύρα στίγματα από τους αχινούς και ήταν πολύ λυπηρό να τους ακούς.
Ο καιρός περνούσε και οι Δροσιείς είδαν ότι περιμένοντας την θάλασσα ν’ανέβει και να τους δώσει ώθηση να ξεκινήσουν δεν γινόταν τίποτα. Επρεπε όλα να τα συνδυάσουν, το ανέβασμα της θάλασσας, τον ούριο άνεμο και την ισορροπία. Οι χρησμοί ήταν ευνοϊκοί αλλά καθόλου εφικτοί. Σκέφτηκαν λοιπόν τον μάντη Σάχλα να ρωτήσουν τι άλλο να κάνουν για να ξεκινήσουν. Ο μάντης Σάχλας ήταν νεαρός αλλά πάρα πολύ σοφός. Τα γκρίζα του μαλλιά όλοι σεβόνταν και πολύ γερά αμοιβόταν. Ο μάντης Σάχλας, το λοιπόν, ξεροκαμμένα αρτύδια με σκορόδιο εξέτασε και είπε: “Υπάρχει στο στρατόπεδο μία νεαρή ονόματι Ελπινίκη. Παλαιά ήτο θεραπαινίδα κάποιου Εξαρχιέως σίγουρα για αυτά τα πλοία κάτι παραπάνω θα γνωρίζει.”
Πράγματι μετά από μία σύντομη αναζήτηση η νεαρή Ελπινίκη ευρέθη.
Μπροστά στο μεγάλο αρχηγό μόλις παρουσιάστηκε πρόθυμα ερώτησε:
”Τι μπορώ για σας να κάνω και τον πόνο σας να γιάνω;” Οι Δροσιείς το πρόβλημα της εξηγήσαν και άγρια της είπαν: “Αν δεν βρείς γοργά μιά λύση, το μακρύ μαλλί σου θα το χάσεις και κουρεμένη θα γεράσεις”.
Η νεαρή η Ελπινίκη φοβούμενη πολύ μήπως χάσει το μαλλί, γρήγορα τους είπε μία νέα τεχνική. Το ιστίο έπρεπε γερά να το κρατούν και από το ξύλο καθόλου να μην κουνηθούν. Ετσι την ισορροπία θα κρατούσαν και από την παραλία άνετα θα ξεκινούσαν. Πράγματι λοιπόν με το επόμενο φύσημα του αγέρα, τρία πλοία καταφέραν και πήγανε πιό πέρα.
Οι Δροσιείς σε επεφημίες ξεσπούσαν και τη νεαρή Ελπινίκη τη χειροκροτούσαν.
Kαι κάπως έτσι ξεκίνησε το σερφ.