Αλλος με τη βάρκααααααα μας

Από πέρσι έψαχνα να αγοράσω κάτι σε "βάρκα". Φέτος παρουσιάστηκε η ευκαιρία. Βρήκα το βαρκάκι μου μεταχειρισμένο, το φόρτωσα στο αμάξι και βουρ για τοποθέτηση στην αποθήκη. Η αποθήκη είναι υπόγεια, το κανώ υποθετικά είναι 30 κιλά, δεν πήρα κανένα να με βοηθήσει. Και άρχισε το δράμα. Πώς λύνονται οι ιμάντες? Μισή ώρα ήμουν πάνω στη ρόδα του αυτοκινήτου για να βρώ το κόλπο. Το παιδί που μου το πούλησε, το ανέβασε πάνω στη σχάρα λες και ήταν πούπουλο, οπότε ήμουν αισιόδοξη ότι θα καταφέρω να το κατεβάσω εύκολα μόνη μου και να το πάω στην αποθήκη. Αμ δε! Μου βγήκε η γλώσσα έξω. Για να το πάρω στον ώμο ούτε λόγος. Αρχισα να το σέρνω για να το ανεβάσω 5 σκαλιά και να φτάσω στην είσοδο του υπογείου. Πάω να ανάψω το φώς, τζίφος. Είχε καεί η λάμπα. Σκοτάδι στο υπόγειο και η σκάλα στενή. Φράκαρα! Εκανα τόσο θόρυβο που πρέπει να σήκωσα την πολυκατοικία στο πόδι. Αλλά στο τέλος τα κατάφερα και το χωσα στην αποθήκη. Επειδή είμαι άνθρωπος που του αρέσει να μοιράζεται (άμα υπάρχει και αντίτιμο ακόμα καλύτερα) σκέφτηκα να καλέσω τους φίλους μου να το δοκιμάσουμε όλοι μαζί. Για να ξεκουνηθούν όμως έπρεπε να το κάνω δελεαστικό το κάλεσμα. Ετσι μια που είμαι μεγάλο πειραχτήρι σκέφτηκα να στείλω το παρακάτω e-mail στο οποίο ήμουν απόλυτα σαφής τουλάχιστον στο οπτικό του μέρος. Η πρόσκληση ήταν η εξής:

Στο γερόλυκο θα διαβάσετε όλο το παρασκήνιο!

Εγώ φταίω που παρανοήσαν? Εγώ κανώ έδειξα και κανώ εμφάνισα!

Τί φταίω που οργιάζει η φαντασία τους? Με τους διαλόγους πάντως μεταξύ εμού και γερόλυκου συγκρατιόμουν, καθότι είμαι κιουρία, να μη γελάσω και προδοθώ. Και φανταζόμουν τη στιγμή που θα σκάσω με το κανώ στην παραλία και θα με τρελέναν στο πείραγμα όπως και έγινε.

Και ενώ κανονικά έπρεπε να τραγουδάω Μες σ'αυτή τη βάαααααρκα είμαι μοναχήηηηηηηη, όλο και κάποιος ερχόταν μαζί για βόλτα στο μονοθέσιο κανώ μου!