Αναψε το τσιγάρο δως μου φωτιά

τα ξέρετε τώρα πόσο συνυφασμένη είναι η ζωή του Ελληνα με το τσιγάρο. Είναι η μετάβαση από την παιδική ηλικία σε έναν άλλο κόσμο, των μεγάλων. Είναι η παρηγοριά σου όταν είσαι σκασμένος. Είναι η συνήθειά σου όταν γλεντάς. Ακόμα θυμάσαι πόσο είχε το πρώτο πακέτο που αγόρασες, πότε άναψες το πρώτο σου τσιγάρο. Εχεις κρατήσει συλλεκτικά πακέτα ακόμα και από μάρκες που δεν κάπνιζες. Εχεις περάσει ατέλειωτες ώρες με ένα παλιό πακέτο Camel βρίσκοντας ανθρώπους στα πόδια της καμήλας, μετά τους έστελνες στην από πίσω όαση για χαλάρωση. Και ικανοποιημένος, άναβες ένα τσιγάρο. Εχεις μετρήσει την απόσταση λέγοντας "ένα τσιγάρο δρόμος", έχεις μετρήσει τον χρόνο λέγοντας "κάνω ένα τσιγάρο και την κάνω", έχεις ανάψει και σβήσει αμέτρητα τσιγάρα όταν περιμένεις να φανεί ο έρωτάς σου στο ραντεβού και αυτός σε στήνει. Εχεις ορκιστεί "στο τσιγάρο" του Κότσιρα, έχεις λικνιστεί με το "άναψε το τσιγάρο δως μου φωτιά", έχεις δακρύσει με το "τσιγάρο που κρατώ και ν'ανάψω σκέφτομαι", έχεις τραγουδήσει "η γυναίκα του γλεντιού" και το στίχο "Δεν με νοιάζει, δεν ρωτάω η ζωή τι θα μου φέρει στό'να χέρι το τσιγάρο στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι", έχεις κάνει πλάκα σε φίλο με τσιγάρο με δυναμιτάκι, χέζεις μόνο μετά από ένα πρωινό τσιγάρο, κάπνιζες καρέλια στη σκάλα, ζήταγες "ένα σέρτικο τσιγάρο να φουμάρω". Γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου όταν έσκυψες να της ανάψεις τσιγάρο. γνώρισες φίλους όταν έκανες στις αφραγκίες σου, τράκα!
Και πείτε μου τώρα, πώς θα κόψει ο έλληνας το τσιγάρο όταν όλες μας οι μνήμες έχουν μια μυρωδιά καπνού, και κάπου στο σπίτι ακόμα υπάρχουν παλιές φωτογραφίες από ναυτικούς με το τσιμπούκι στο στόμα