Που είναι το μαγιώ μου;

Κάθε χρόνο το ίδιο δράμα. Οκτώβρη που σταματάνε τα μπάνια, βάζω κάπου το μαγιώ μου για το επόμενο καλοκαίρι. Κάπου εύκολα που να θυμάμαι που είναι. Τον Οκτώβρη του 2011 λοιπόν, πάλι κάπου το έκρυψα επιμελώς. Ολο τον χειμώνα το έβλεπα συνεχώς μπροστά μου. Μου ξύπναγε μνήμες από ηλιόλουστες παραλίες τις συννεφιασμένες μέρες, από γέλια και πειράγματα τις μέρες που είχα τις μαύρες μου, από μέρη μακρινά ή κοντινά τις μέρες που είχα αφραγκιές και ονειρευόμουνα ταξίδια.
Μόλις έπιασαν οι ζέστες φέτος, ήμουν περιχαρής ότι θα βάλω το μαγιώ μου και βουρ για την παραλία. Ομως για άλλη μια φορά πάλι δεν βρίσκω το μαγιώ μου!!!! Εχω ψάξει όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία, και όμως αυτό παραμένει άφαντο. Προσπαθώ να θυμηθώ που το εντόπισα τελευταία φορά, αλλά τίποτα. Μέχρι τώρα όμως έχω ανακαλύψει τις ρακέτες που είχα να δω χρόνια, μια ομπρέλλα που τη θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια (άλλα υφάσματα είχαν τότε οι ομπρέλλες) κάτι παλιές μάσκες και κάτι ψάθες ολοκαίνουργιες που δεν θυμάμαι πότε αγόρασα και γιατί κάθε χρόνο αγοράζω άλλη.
Το μαγιώ όμως άφαντο! και επειδή δεν νομίζω ότι το πήρε ο σκύλος να το φοράει για την πισίνα, πάω να ξανα ψάξω!