Μυαλό ξουράφι

εδω και μήνες ακούω τη μάνα μου να μουρμουράει ότι δεν έχουν έρθει τα εκκαθαριστικά και πως θα κάνουμε την δήλωση. Σήμερα λοιπόν όπως μπήκα σπίτι ήταν κάτι φάκελοι κάτω από την πόρτα. Οπως όλα τα σπίτια έτσι και εμείς έχουμε συγκεκριμένο μέρος που βάζουμε τα γράμματα. Μετά το φαί τα είδε.
"καλά ήρθαν εκκαθαριστικά? πες το βρε άνθρωπε. πάω να τα φυλάξω μαζί με τα άλλα".
και άρχισε το δράμα μου.
την άκουγα στο βάθος να μουρμουράει που είναι ο φάκελλος που είναι ο φάκελλος εδώ τον είχα. έκανα τον ψόφιο κοριό γιατί καταφέρνει πάντα να κάνει αυτό που μου κάνουν και στο γραφείο και το σιχαίνομαι "σήκω λίγο να βρεις τον τάδε φάκελλο, είχα βάλει μέσα ένα τσαλακωμένο χαρτάκι, εκτός και αν το πέταξα" και δυστυχώς για μένα με το που σηκώνομαι από την καρέκλα ακούω "είδες, μόλις σήκωσες τον κώλο σου το βρήκα".
Σήμερα δεν είχα καμμία όρεξη να πάω να ψάχνω για φακέλλους και όταν άκουσα να με φωνάζει η μάνα μου, έτρεξα στο κρεββάτι, κουκουλώθηκα με τους 30 βαθμούς και έκανα ότι κοιμάμαι.
Φυσικά η μάνα μου ξέρει όλα τα κόλπα του πως να με σηκώσει και πως να με εκνευρίσει. Ετσι λοιπόν 2 ώρες μετά αφού μάλλον τον πήρα και λίγο, χτύπησε το κουδούνι η αθεόφοβη. Εχουμε εσωτερικά κουδούνια, για περίπτωση ανάγκης, ο ήχος όμως είναι ίδιος με το κουδούνι της πόρτας. Ο σκύλος άρχισε να γαυγίζει και έτρεξε την εξώπορτα, η μάνα μου και καλά από την κουζίνα φώναζε ποιός είναι και εγώ σηκώθηκα και έτρεξα να μαζέψω τον σκύλο. Σηκώθηκα! μέγα σφάλμα γιατί με είδε και άρχισε "έλα παιδάκι μου να βρούμε (εννοεί να βρεις) τον φάκελλο".
 Εγώ βράχος. Κάπνισα τσιγάρο, έπαιξα με τον σκύλο, μίλησα στο facebook γιατί έβραζα από τα νεύρα, και μετά πήγα.
Και άρχισα να ψάχνω και δεν βρήκα τίποτα. Και δώστου να μουρμουράει "εγώ που τα φύλαγα, ο θεός να με συγχωρέσει, σαν εικόνισμα, που τα έβαλα; " "πάει το μυαλό μου φύρανε", "μα δεν είναι δυνατόν να χάθηκαν, λες και τα πήρε κάποιος" ναι, ναι μπήκε ο κλέφτης και πήρε τα εκκαθαριστικά της εφορίας για να κάνει δική του δήλωση!
μετά από μισή ώρα εγκατέλειψα την προσπάθεια αφού είχα βρεί στο μεταξύ ένα σωρό άσχετα χαρτιά σε απίθανα μέρη. Είπα να κάνω ένα ντουζάκι να χαλαρώσω.
Στο μπάνιο σκέφτηκα μήπως τα είχε βάλει στο σύνθετο και της το είπα όταν βγήκα.
Ομως τα είχε ήδη βρεί.
3 ώρες μετά, θυμήθηκε ότι όταν έβαζε τα χαρτιά στον φάκελλο, είχε χτυπήσει το τηλέφωνο και μια φίλη της, της είχε ζητήσει συνταγή για πατατοκεφτέδες και όταν έκλεισε το τηλέφωνο, έβαλε τα εκκαθαριστικά ανάμεσα στους πατατοκεφτέδες και τον μουσακά.
Και άρχισε να ευχαριστεί τον Αγ. Φανούριο, με μένα να της λέω να του πάρουμε ένα σουβλάκι με πίτα, όπως φανουρόπιτα. Και να λέει "όχι εμένα που θέλει να μου δόσει ο γιατρός φάρμακα για το μυαλό, βρε εγω έχω μυαλό ξουράφι" πως φτάσαμε από τη φύρα στο ξουράφι δεν κατάλαβα. και να λέει "Σώσε με Αγιε μου Φανούριε " και εγώ να λέω "Αγιε μου Σώστη σώσε με, όχι Αγιε μου Φανούρη"
Και δώστου να τρέχει στα εικονίσματα να ανάβει το καντήλι στον Αγιο, μεγάλη η χάρη του αλήθεια με γλύτωσε από άλλο ένα γύρο αναζήτησης και μουρμούρας!