Ψαράκια

Μ ιά φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που ήταν πολύ πονόψυχο και είχε καρδιά μεγάλη. Ολα τα ζωάκια τούτης της γής τα θεωρούσε φιλαράκια της. Δεν πείραζε ούτε μυρμήγκι. Οι σφήκες και οι μέλισες έκαναν φωλιά στα μαλλιά της και ήταν πολύ ευτυχισμένη. Δεν ήταν όμως το ίδιο ευτυχισμένη και η μαμά της η καλή που προσπαθούσε όλη την ώρα να ξεβγάλει τη μικρή χρησιμοποιώντας μόνο Ρολί. Η μικρή βλέπετε όλη τη μέρα κυλιόταν στα χωράφια και γύρναγε σπίτι σε αθλία κατάσταση. Η μαμά της είχε αλλοφρονήσει. Ελα όμως που της είχε αδυναμία και δεν ήθελε να τη στενοχωρεί. Ετσι το σπίτι και το κεφάλι της μικρής είχαν γίνει ζωολογικός κήπος.
Ευτυχώς ο καιρός πέρασε και η μικρή αναγκάστηκε να πάει στο σχολείο όπου επιτέλους άρχισε να φέρεται σαν φυσιολογικός άνθρωπος και να κάνει παρέα και με άλλα παιδάκια. Η μαμά της δειλά δειλά άρχισε να διώχνει όλα τα ζώα που βρίσκονταν στο σπίτι βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες. Το μόνο που δέχτηκε να κρατήσει ήταν λίγα μικρά ψαράκια. Βεβαια κάτι πήγαινε στραβά στην όλη υπόθεση γιατί κάθε μέρα που μέτραγε τα ψαράκια ήταν όλο και περισσότερα. Στην αρχή η μαμά νόμιζε ότι είχαν πρόβλημα τα μάτια της και πήγαινε τακτικά στο γιατρό ο οποίος κάθε φορά της έλεγε ότι έχει καλύτερη όραση και από τον αετό. Οταν είδε και απόειδε, άρχισε να επισκέπτεται ψυχίατρους, οι οποίοι όμως την μπέρδεψαν ακόμα περισσότερο μιά που της είπαν ότι αισθανόταν ενοχές οι οποίες προέρχονταν από καθαρά κοινωνικές καταβολές και είχαν άμεση σχέση με την κοινωνικοοικονομικοπολιτική κατάσταση που επικρατούσε σήμερα σ’όλο τον κόσμο σε συνδυασμό με την προσπάθεια επικράτησης στον κυβερνοχώρο οικολογικών ομάδων, την απόσταση της γης από τη σελήνη που μεγάλωνε ακόμα περισσότερο το χάσμα γενεών και επηρέαζε άμεσα την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων καθώς και την μονοπωλιακή ιδιότητα των περιπτεράδων - λιανοπωλητών.
Η κακομοίρα η μαμά κόντευε πιά να φλιπάρει τελείως. Οχι μόνο δεν είχε λυθεί το πρόβλημα αλλά εκεί που οι άλλοι μέτραγαν προβατάκια για να κοιμηθούν αυτή είχε αρχίσει να μετράει ψαράκια. Επρεπε να βρεθεί μία λύση γρήγορα. Σκεφτόταν να τα κάνει μιά ωραία σούπα αλλά τα άτιμα τα ψαράκια γλύστραγαν σαν χέλια και δεν κατάφερνε να τα πιάσει...
Ομως και τα ψαράκια που ζούσαν μέσα σ’αυτό το σπίτι είχαν τρελαθεί. Τη μία βρίσκονταν μέσα στη γυάλα τους στριμωγμένα, την άλλη έπαιρναν το μπάνιο τους μέσα στη μπανιέρα και μιά μέρα βρέθηκαν πάνω στο μάτι της κουζίνας που εκείνη την ώρα ευτυχώς ήταν σβηστό.
Επειδή όμως η μαμά ήταν και αφηρημένη μιά μέρα τα πέταξε μέσα στη λεκάνη της τουαλέτας, τράβηξε και το καζανάκι και τα ψαράκια βρέθηκαν να ταξιδεύουν για τη θάλασσα, ευτυχισμένα με την αναπάντεχη ελευθερία που τα βρήκε....

Το θέμα γρήγορα ξεχάστηκε γιατί η μαμά κατελήφθη από τη μανία της ζωγραφικής και αποφάσισε να ζωγραφίσει όλο το σπίτι. Δεν σκεφτόταν ούτε κόπο ούτε έξοδα ούτε ότι έπρεπε να κοιμούνται σαν τους τσιγγάνους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι περιπλανώμενες από δωμάτιο σε δωμάτιο. Ετρεξε λοιπόν και αγόρασε μπογιές και χρώματα, πατρόν και βιβλία ζωγραφικής και στρώθηκε στη δουλειά. Τι άσχημα παιχνίδια όμως που παίζει η μοίρα. Βουνά, πέτρες και χόρτα ήθελε να ζωγραφίσει, θάλασσες καραβάκια και ψαράκια της προέκυπταν. Στην αρχή ήταν τόσο αποροφημένη από το έργο της που δεν είχε πάρει είδηση τι ζωγράφιζε. Ομως όταν κάθησε να θαυμάσει τις δημιουργίες της, έπαθε για άλλη μιά φορά ταράκουλο. Αντε πάλι φτου και από την αρχή. Επρεπε να ξαναζωγραφίσει όλο το δωμάτιο από την αρχή. Αυτή τη φορά πέτυχε να ζωγραφίσει όντως βουνά πέτρες και χόρτα και μάλιστα ήταν τόσο ζωντανή η ζωγραφική της που τα βράδια όταν ξάπλωνε ένοιωθε τον παγωμένο αέρα του βουνού να την τυλίγει.
Σειρά τώρα είχε το δωμάτιο της μικρής. Τι άλλο εκτός από ζωάκια θα μπορούσε να ζωγραφίσει σ’αυτό το δωμάτιο. Προσπάθησε να αποφύγει την αναπαράσταση ζωων που ζούσαν στη θάλασσα και θα το είχε καταφέρει αν η μοίρα δεν της έπαιζε για άλλη μιά φορά άσχημο παιχνίδι. Η κακομοίρα η μαμά ζωγράφιζε ελάφια και λαγούς και τους έβαζε λέπια με αποτέλεσμα να μοιάζουν με τέρατα και όχι με άκακα ζωάκια.
Και η μαμά εξακολουθεί να μετράει ψαράκια για να κοιμηθεί.