Ο Εμίρης και ο κακομοίρης (Dubai weekend)

Πήγα στο Dubai! Ναί για weekend! Είπαμε, πτωχά πλήν τίμια νεαρά με ελαττώματα πλουσίας.

Αν δεν έχει κάποιος πάει άλλη φορά σε αραβική χώρα,όπως εγώ, παθαίνει ένα κάτι με το που θα στηθεί σε μία από τις 30 σειρές για τον έλεγχο διαβατηρίων. Οι υπάλληλοι είναι ντυμένοι με τις κάτασπρες κελεμπίες τους (πόσα πλυντήρια να βάζουν αυτοί?) και οι γυναίκες φοράνε μπούργκα. Τα μάτια που ξεχωρίζουν είναι βαμμένα, και τα νύχια τους φτιαγμένα και βαμμένα. Στην ουρά τρώς χαλαρά 45 λεπτά, για να φτάσεις τελικά μπροστά σε κάποιον που του λες "hallo" και δεν σου απαντάει τίποτα. Μολις βγεις απο τον κλιματιζόμενο χώρο του αεροδρομίου σε χτυπάει η ζέστη ανακατεμένη με υγρασία.

Κλιματισμό έχουν παντού. Και μάλιστα δυνατό.

Το ξενοδοχείο μου ήταν στην Sharjah που είναι το τρίτο μεγαλύτερο εμιράτο.

Το δωμάτιο στο ξενοδοχείο ήταν ψυγείο. Παράθυρα δεν ανοίγουν να μπεί λίγος φρέσκος αέρας και μύριζε κάτι σαν μούχλα. Βεβαια ήταν αρκετά μεγάλο. Διαχωρισμός ζεστου-κρύου νερού δεν υπάρχει, και αν κανεις το λάθος και τα ανοίξεις και τα δύο, μαδιέσαι σαν το κοτόπουλο μετά. Μου είπαν ότι είναι πάντα ζεστό το νερό, γιατί οι σωλήνες περνάνε από την έρημο.

Την επόμενη μέρα που ξύπνησα, άρχισα τις βόλτες στο ξενοδοχείο για αρχή. Στα ξενοδοχεία τους βρίσκεις τα πάντα. Εστιατόρια με διαφορετικό μενού το καθένα, αίθουσες για μασάζ, αίθουσα bowling, πισίνες και θάλασσα! Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάνω μπάνιο στον Περσικό.

Μου κανε εντυπωση που οι Αραβίδες που κυκλοφορούν στο Dubai μέσα από τη μπούργκα, φοράγαν και το παντελονάκι τους, επίσης κυκλοφορούσαν και μόνες χωρίς τη συνοδεία άντρα, έπιναν τον καφέ τους μόνες ή με φίλες. Και οι Αραβες που έπιναν καφέ, κάθε φορά που ερχόταν και άλλος Αραβας στο τραπέζι, σηκωνόντουσαν από τη θέση τους, τον χαιρέταγαν και μετά ξανακαθονταν.

Το μεσημέρι είχα κλείσει βόλτα στην έρημο με 4x4, η εναλλακτική ήταν βόλτα στα μαγαζία, τα οποία τα βαριέμαι ολ οβερ δε γουόρλντ. Το 4x4 που ήρθε, ήταν ένα θηριώδες Toyota LandCruiser για 8 άτομα. Αναρωτήθηκα πόση βενζίνη να καίει αυτό το πράγμα και η απορία μου λύθηκε λίγο μετά. Εδωσε 50 ντίρχαμ και έβαλε 80 γαλόνια βενζίνη. (1 ευρώ=5 ντιρχαμ).

Στο Dubai το οποίο επιτέλους το έβλεπα και μέρα, είχε πολύ κίνηση. Μετά από 45 λεπτά φτάσαμε στην έρημο. Κατεβήκαμε από το τζιπ, ξεφούσκωσε τα λάστιχα για να πατάνε καλύτερα στην άμμο και ξεκίνησε το κοπάνημα. Οπως κάθε καλός τουριστικός πράκτορας, ο οδηγός τα είχε όλα υπολογισμένα. 15 λεπτά στάση για sandboard, μετά στάση για να δούμε το ηλιοβασίλεμα, και μετά στάση για αγορά αναμνηστικών (αγόρασα άμμο, που σε λίγα χρόνια θα είναι συλλεκτική), φαί και χορός της κοιλιας (όχι της δικιάς μου) για κανα 2ωρο.

Την επόμενη μέρα πήγαμε στο μεγάλο εμπορικό κέντρο που έχουν. Τεράστιο! Ολα τα ακριβά μαγαζιά μέσα. Μέχρι και πίστα σκι με τεχνητό χιόνι έχουν κατασκευάσει.

Ολες μου τις μετακινήσεις τις έκανα με ταξί, με οδηγούς που άλλοτε ήξεραν αγγλικά, άλλοτε όχι και αν τους ρώταγες κάτι σου απαντούσαν κάτι άλλο. Ηταν ευγενικοί πάντως. Α! οδηγούν με το ένα χέρι γιατί με το άλλο είτε θα μιλάνε στο κινητό, (τα οποία όλα έχουν ήχο αραβικής μουσικής), είτε θα μιλάνε στο CB.

Το μεσημέρι είχα κανονίσει φαγητό στο Burj el Arab. Είναι το ξενοδοχείο που μοιάζει με πανί πλοίου, στο οποίο για να μπείς ή πρέπει να μένεις εκεί, ή να έχεις κάνει κράτηση για φαγητό ή ποτό.

Χλίδα! Χρυσός παντού, στις κολώνες, στην πόρτα του ασανσέρ, μέσα στο ασανσέρ, σε ψηφίδες στο πάτωμα.

Το εστιατόριο που είχα διαλέξει ήταν το Al Mahara, που βρίσκεται στο ισόγειο του ξενοδοχείου, σε μεταφέρει εκεί ένα μικρό υποβρύχιο, το οποίο δυστυχώς είχε χαλάσει και έτσι πήγαμε με το ασανσέρ, και το χαρακτηριστικό του είναι το τεράστιο ενυδρείο που βρίσκεται στο κέντρο του. Είχε μέχρι και καρχαρία το ενυδρείο, και όλα αυτά τα χρωματιστά ψάρια που βλέπουμε σε ντοκυμαντέρ συνήθως.

Το ενυδρείο μάλλον είναι φτιαγμένο για να σου θυμίζει την παροιμία "φάτε μάτια ψάρια", γιατί οι μερίδες ήταν μικρές. Πολύ μικρές!

Επόμενη στάση η περιοχή με τις "μαϊμούδες". To Al Karama. Μετά τη χλίδα του Burj el Arab, απογοητεύτηκα. Είναι μια περιοχή που σου δίνει την αίσθηση βρωμιάς. Σε κυνηγάνε από πίσω για να σου πουλήσουν "rolex, rolex, (κατσαρόλεξ), sunglasses". Τα μαγαζιά τους έχουν κρυφές εισόδους που σε οδηγούν από κάτι στενές σκάλες, σε κάποιο χαμηλό πατάρι συνήθως, το οποίο είναι γεμάτο με εμπόρευμα. Ισως για κάποιον που θέλει να ψωνίσει "μαϊμούδες" αυτό το μέρος να είναι το καλύτερο όλου του Dubai. Εγώ ούτε ζωγραφιστό δεν θέλω να το ξαναδώ πάντως. Καλύτερα να είχα πάει στο παζάρι με τα μπαχαρικά ή στο παζάρι με τα είδη λαϊκής τέχνης, τα σούκς. Κάποια άλλη φορά ίσως.

Το Dubai είναι ένα απέραντο εργοτάξιο. Χτίζουν παλάτια στην άμμο. Ουρανοξύστες, μεγάλες πολυκατοικίες. Δυστυχώς δεν κατάφερα να δώ που ζούνε οι ντόπιοι, ή έστω οι εργάτες που δουλεύουν στο Dubai. Πεζοί στους δρόμους δεν κυκλοφορούν, εκτός από τις συνοικίες που έχουν τα καταστήματα. Οσοι κυκλοφορούσαν με ποδήλατα ήταν...Πακιστανοί!

Κατασκευάζουν τεχνητά νησιά, πού όταν ολοκληρωθούν θα αυξηθεί το μέγεθος της χώρας.

Δεν μετάνοιωσα που πήγα, εξάλλου είμαι φανατική των ταξιδιών. Ηταν εμπειρία. Σίγουρα ήθελε 1-2 μέρες ακόμα για να γυρίσεις τα εμιράτα και πολλά πολλά λεφτά στην τσέπη για ψώνια.

ΥΓ Το αεροδρόμιο είναι τεράστιο. Μου θύμισε τις παλιές καλές μέρες στο Ελληνικό. Οχι από άποψη μεγέθους, από άποψη βρώμας! Παντού είχε μωαμεθανούς που είχαν στρώσει κουβερτάκια κάτω και ή κοιμόντουσαν ή έτρωγαν.