Ισως φταίνε τα φεγγάρια

Δεν ξέρω τί μου γίνεται. Είμαι σε μία φάση ζαλούρας χωρίς να πίνω. Μήπως φταίει η Ανοιξις? Μήπως φταίει η πανσέληνος και έχω σεληνιαστεί και το βράδυ ουρλιάζω σαν τον λύκο? Αμα είναι να φωνάξω και τον γερόλυκο να κάνουμε ντουέτο. Πάντως η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να συγκεντρώσω την σκέψη μου κάπου. Οχι ότι έχω να σκεφτώ κάτι σημαντικό δηλαδής. Αλλά είναι πολύ σπαστικό να είμαι μονίμως αφηρημένη. Δακτυλογραφώ στη δουλειά σαν το ρομποτάκι. Ουδεμία προσοχή στο τί γράφω...
Να και τώρα με διακόψαν και τί λέγαμε?
Α ναι! για την ζαλούρα μου. Και άντε OK στη δουλειά που με πάνε από το ένα θέμα στο άλλο. Ξαφνικά από εκεί που γράφω Συμβάσεις, βρίσκομαι να κοιτάω για ξενοδοχεία για το Πάσχα + όλες τις πληροφορίες για το μέρος που θέλουν να πάνε τα αφεντικά. Στο ενδιάμεσο επειδή βαριέμαι χαζεύω και τα μπλόγκς.
Μέχρι και ο Λεωνίδας πάντως, κάπως είναι. Βέβαια αυτός έχει πάθει άλλο χουνέρι, γιατί στην απέναντι πολυκατοικία μία σκυλίτσα έχει περίοδο και όχι μόνο την μυρίζει, αλλά τα πρωινά που την συναντάμε του τουρλώνει το πιπί της και τον αφήνει να την γλύψει. Μπλιαχ! καλά που μετά φεύγω από το σπίτι και δεν έρχεται να μου γλύψει την μούρη.
Τα απογεύματα στο σπίτι συνήθιζα να κοιμάμαι. Εχω να κλείσω μάτι πολύ καιρό τώρα. Και δεν είναι ότι πέφτω και κάνω το σουβλιστό αρνί. Οοοοοοοχι. δεν πέφτω. Ζω ένα δράμα. Στο διπλανό διαμέρισμα ζούνε κάτι δίδυμα. Μεσοτοιχία το δωμάτιο μου με το δικό τους. Ανεπανάληπτες στιγμές! Οταν θελήσω να πάω για ύπνο, με ένα μαγικό τρόπο ξυπνάνε και σκούζουν! Αν δεν έχουν κοιμηθεί ή θα φωνάζουν το ένα στο άλλο, ή θα τα μαλώνουν οι γονείς τους. Οπότε πάει ο ύπνος ΜΟΥ. Κάθομαι και χαζολογάω σαν το ζόμπι μέχρι να γκρινιάξει ο Λεωνίδας που θέλει βόλτα.
Αμ το άλλο? Ξυπνάω το πρωί άλλοτε πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι, άλλοτε την ώρα που χτυπάει. Πλέντυ οφ τάιμ μέχρι να φύγω για δουλειά. Φτιάχνω καφέ, διαβάζω τα νέα, καπνίζω 2 τσιγάρα, τρώω πρωινό και ξαφνικά η ώρα είναι 9 παρά και ο Λεωνίδας δεν έχει βγεί ακόμα βόλτα. και πού να τον βγάλεις μόνο στο από κάτω δέντρο για πιπί? Θέλει και το πάρκο του ο κύριος να βολτάρει. Φεύγω αλαφιασμένη μετά τις 9 από το σπίτι. Καλά που το γραφείο είναι κοντά και πάω ον τάιμ.
Μου στείλατε και προσκλήσεις για κάτι μπλοκοπαίχνιδα. Αλλά δεν μπορώ να βρω τί θέλω να γράψω. Ούτε αν θέλω να γράψω μπορώ να βρω.
Μια που με ξαναδιέκοψαν (ατιμα αφεντικά) κλείνω αυτή την ζαλισμένη ανάρτηση!

Υ.Γ. Που έχω παρκάρει?