το καρότσι της λαϊκής

Κάτω από το σπίτι, κάθε Σαββάτο έχει λαϊκή. Αυτό δηλαδή τους χειμερινούς μήνες, γιατί τους θερινούς μετακομίζει σε άλλο δρόμο.
Κάθε Σαββάτο λοιπόν, το καλό μου, βγαίνει στο μπαλκόνι, χαζεύει αφ'υψηλού τους πάγκους, και μετά δίνει διαταγές, ποιόν πάγκο να επισκεφτώ.
Για μένα όμως η λαϊκή είναι διασκέδαση. Είμαι ικανή να την γυρίσω όλη, όχι για έλεγχο τιμών, έτσι βρε παιδί μου, για το χάζι. Μ'αρέσει να ακούω τους μανάβηδες να διαλαλούν την πραμάτεια τους, τους ψαράδες να σκαρώνουν στοιχάκια επίκαιρα πάντα, για να πουλήσουν τα ψάρια.
Βέβαια, δε μένω μόνο στο χάζι. Με τσάκωσα πολλές φορές να αγοράζω φρούτα, που στο τέλος δεν έτρωγε κανείς, λαχανικά με αμφίβολες ονομασίες και αμφίβολες ιδιότητες, μπρίκια (έχω κάνει συλλογή), κατσαβίδια και άλλα συναφή άχρηστα.
Αλλά και πάλι δεν ήταν αυτό το πρόβλημά μου. Τα χέρια μου από το βαρος είχαν μακρύνει δέκα πόντους το καθένα. Λίγο ακόμα και θα έκανα καριέρα μπασκετμπολίστα!
Θα μου πείτε γιατί δεν αγόραζες καρότσι λαϊκής. Το είχα σκεφτεί. Αλλά στη γειτονιά, πουλάγαν μόνο αυτά τα σιδερένια-γιαγιουδίστικα ή κάτι απαίσια καρώ που κάνουν τους σκωτσέζους να θέλουν να αλλάξουν σχέδιο φούστας.
Μέχρι που μια μέρα άνοιξε ένα μαγαζί με είδη σπιτιού και βρήκα ΤΟ καρότσι.
Ελαφρύ, χρώματος λαχανί να κάνει σετ με τη λαϊκή, με τσέπη πίσω, και χώρο να βάλεις μέσα ένα αρνί.
Το καλό μου όταν είδε το καρότσι, κόντεψε να του έρθει αποπληξία. Ηταν πολέμιος των καροτσιών και αυτό γιατί στα παιδικά του χρόνια, μια γιαγιά κατάφερε και άδειασε το καρότσι της λαϊκής, πάνω στο δικό του και βρέθηκε θαμένος κάτω από ένα τόνο ντομάτες και λαχανικά. Παιδικά τραύματα!
Εγώ απτόητη. Καμάρωνα σα γύφτικο σκεπάρνι. Είχα άλλο ένα λόγο να κόβω βόλτες στη λαϊκή. Αυτή τη φορά όχι για να χαζεύω, αλλά για να χαζεύουν το ωραίο μου λαχανί καρότσι.
Χτες ήρθε σπίτι μία θεία. Ηρθε η θεία και έφυγε το καρότσι. Οχι δεν στηρίξαμε τη θεία στον τοίχο, στη θέση του καροτσιού. Το καλό μου, το έπιασε η πονοψυχιά του και της χάρισε το καρότσι ΜΟΥ!
Και μου το είπε από το τηλέφωνο όταν ήδη είχε φύγει η θεία μαζί με το αγαπημένο μου καρότσι, ξέρετε με αυτό τον τόνο φωνής καλά-συγχωρα με-δεν έφταιξα-αμάρτησα-για-τη θεία . Ηξερε ότι δεν θα θύμωνα για τη θειούλα. Θύμωσα όμως που έδοσε το καρότσι!
Και τώρα έχω ασκήσει βέτο. Χωρίς καρότσι δεν πάω λαϊκή!