Το δισάκι μου στον ώμο για τον δρόμο

Για άλλη μια φορά οι πολύπαθοι Αθηναίοι ετοιμάζονται να εκδράμουν στη φύση. Τί και αν γυρίσαν την προηγούμενη βδομάδα? Πάντα υπάρχει ευκαιρία για γιορτή. Με οδηγό το ημερολόγιο από την αρχή του έτους, όλοι ψάχνουν πότε είναι τριήμερο για να την κοπανήσουν. Βέβαια είναι και κάποιοι τυχεροί που το 3ημερο το κάνουν 5ημερο. Και τώρα που έρχονται και εκλογές θα το κάνουν μιας βδομάδας διακοπές μια που είναι επίσης τριήμερο.
Ετσι λοιπόν και εγώ παρασύρθηκα στο να την κοπανίσω (με απείλησε η κολλητή, ότι θα με κόψει από φίλη, σιγά μη χάσει τέτοιο κελεπούρι). Τα σάντουιτς για τον δρόμο είναι ήδη έτοιμα (μέχρι να φτάσω θα έχω πάρει 3 κιλά) το σαραβαλάκι μου γεμάτο βενζίνη και βουρ!
Καλά να περάσετε!
Μακριά από τσουκνίδες!

Σκυλί λαμπαντέρ

Στη Κίνα, τρώνε ακόμα σκύλους, στην Ινδία παντρεύουν ανθρώπους με σκυλιά για καλή τύχη και στην Κορέα τους κάνουν λάμπα. ΕΛΕΟΣ ! Το διάβασα εδώ και μου σηκώθηκε η τρίχα. Εγινα εγώ κόκκινη από τα νεύρα. Δεν μπορώ να καταλάβω τη μανία του ανθρώπου να επεμβαίνει τόσο στη φύση. Δηλαδή τόσες έρευνες που έχουν γίνει για την θετική ψυχολογία όσων έχουν κάποιο κατοικίδιο δεν μας φτάνουν? Τα κατοικίδια εμείς τα έχουμε κάνει έτσι "τεμπέλικα". Αν βρίσκουν τροφή στο πιάτο και αν με ένα μόνο γαύγισμα είμαστε πρόθυμοι να τους ικανοποιήσουμε κάθε τους ανάγκη (ή κάθε μας ανάγκη) πως να μην είναι τεμπέλικα? Πότε ο άνθρωπος θα σταματήσει να είναι τόσο εγωκεντρικός?
Αει στα διάλα. Εκνευρίστηκα πάλι.

Αναζωογόνηση

Το σημερινό πρόγραμμα είχε βόλτα στην Πάρνηθα. Και σκόνη και λάσπη. Μπόλικο και από τα δύο. Εχω μπλέξει (όχι ότι δεν με τρώει και μένα ο κώλος μου) με κάτι μουρλούς που κοντεύουν να γίνουν σπόνσορες πλυντηρίων αυτοκινήτων. Και ξεσηκώθηκα και τους ακολούθησα.
Βρε τί είναι η πατρίδα μας!!! Διέσχισα δρόμους γεμάτους πεύκα, μπήκαμε σε χωματόδρομους στενούς, συναντήσαμε και άλλους παλαβούς, είδαμε μια λίμνη να ξεπροβάλει ξαφνικά μπροστά μας. Ελάφια με τα ωραία τους ματάκια να είναι ακόμα απορημένα για το που χάθηκε η οικογένεια τους και ας πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια από τη φωτιά που έκαψε το σπίτι τους.
Βέβαια είδα και άλλους που κάναν το δάσος κτήμα τους και χτίσαν τις βιλάρες τους. Που να τους τελειώσει το κωλόχαρτο μια Κυριακή που θα έχουν κόψιμο και να έχουν διακοπή ΕΥΔΑΠ και τα μαγαζιά να είναι κλειστά. Σε κάθε χώρα του εξωτερικού όποιος μένει κοντά σε δάσος, είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για το δάσος. Ακόμα και στην Αφρική έτσι είναι.
Βασικά άλλα ήθελα να γράψω και άλλα μου βγήκαν στην πορεία. Η χώρα μας είναι πολύ όμορφη. Λίγο περισσότερο να την προσέξουμε πρέπει. Και να την μάθουμε και στα παιδιά μας. Κουνηθείτε από τον καναπέ, κλείστε το χαζοκούτι και πηγαίνετε μια βόλτα. Είτε με τα πόδια είτε με το ποδήλατο, θα γεμίσετε μπαταρίες. Θα αναζωογονηθείτε. και προπαντός ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ!!!! Μη χάσουμε και άλλα δάση.

Aρνάκι άσπρο και παχύ!!!

Συζήταγα με μια φίλη και έχουμε τις εξής απορίες και διαπιστώσεις:

• Γιατί έμενε στο πυθάρι ο Διογένης (ο κύων) και όχι ο Πυθαγόρας? Μήπως το Διογένης Studio κανονικά έπρεπε να είναι ΜΟΝΟ σκυλάδικο?
• Μήπως δεν είχαν πυθάρια στη Σάμο?
• Εχει σχέση ο Πυθαγόρας με την αοιδό Σαμίου? και αν ναι, μήπως αυτή εστιάζεται στο ότι και ο Πυθαγόρας ήθελε να νοιώσει το φιλί εκεί που καίγεται πολύ?
• οι μανδύες ήταν μέχρι τον αστράγαλο γιατί κάποιος χωνόταν από κάτω και έκανε τη "δουλειά"?
• οι κολόνες μήπως γραφόντουσαν κωλο-νες γιατί τους έκαναν τον πισινό νες, με το μπες και βγες?
• ο ιωνικός (Το όνομα προέρχεται από τους Ίωνες. Μετά τη διείσδυση των Δωριέων- το αναφέρει καθαρά μέχρι και η Βικιπαίδεια), ο δωρικός και ο κορινθιακός ρυθμός μήπως περιγράφουν τη στάση και το ρυθμό στο σιεξ? αχ-αααχ-ααααααααχ? (για όσους δεν κατάλαβαν κάτι σαν το Adagio-Presto-Prestissimo)
• τί κάναν πίσω από τις κωλόνες? μήπως η στάση βοηθούσε και το ξύσιμο ή την ανάπαυση της πλάτης? ποιός ρυθμός ήταν πιο σέξυ?
• γιατί οι αρχαιολόγοι μας αποκρύπτουν την αλήθεια?

• μήπως το αρνί που έφαγα μέσα σε δύο μέρες δεν ήταν γάλακτος αλλά λίπους και επηρεάστηκε ο εγκέφαλός μου?

Σε ποιά σχετικά ή άσχετα συμπεράσματα έχετε φτάσει εσείς οι αναγνώστες μου?

Γυρισατεεεεεεεεε ;

Ουφ είμαι εξουθενωμένη. Τόσες επισκέψεις είχα να κάνω. Σε 10 καρέκλες (8 ξύλινες, 2 δερμάτινες), σε 1 δερμάτινο καναπέ και σε 1 νερόστρωμα. Σέρνομαι! Τα πόδια μου είναι πρησμένα από το περπάτημα. Εβγαλα τα παπούτσια στο αεροπλάνο και λίγο έλειψε να ανοίξουν τις πόρτες και τα παράθυρα μαζί, να πάρουν αέρα οι άνθρωποι. Ευτυχώς εκείνη την ώρα, μας έσπασε τη μύτη η μυρωδιά του φαγητού και αποφύγαμε το μοιραίο. Από το καθησιό περπατάω με τα πόδια ανοιχτά και τα γόνατα λυγισμένα σαν να έχω κάνει το Αθήνα-Μόναχο με άλογο. Αχ τώρα που είπα άλογο. Πώς θα ήθελα να είμαι άλογο. Να τρέχω στα καταπράσινα λιβάδια της Γερμανίας και της Αυστρίας. Να μασουλάω όλη την ώρα χορτάρι και να πίνω νερό από κελαρυστά ρυάκια. Βέβαια φαντάζομαι ότι μια που είναι η εποχή που το χιόνι λιώνει θα με πιάναν τα λαιμά μου από το κρύο!
Ωραίο πράγμα να σε φροντίζουν πάντως. Ξεκουράστηκα, γέμισα μπαταρίες, κοιμήθηκα σαν φάλαινα στο νερόστρωμα και για άλλη μια φορά θαύμασα την οργάνωση που έχουν. Κρίμα που το οι Γερμανοί είναι φίλοι μας το έλεγε μόνο ο Αρτέμης και ίσως όσοι δουλεύουν στον Α(λφα). Μπορεί να πληρώνουν φόρους σχεδόν για τα πάντα, αλλά φυσικά παίρνουν τα διπλάσια απο εμάς, μέχρι και το πιο μικρό χωριό τους λάμπει από καθαριότητα. Ενα σκουπίδι στο δρόμο δεν είδα! Σε χαιρετάνε παντού λες και σε ξέραν χρόνια. Πας σε εστιατόριο με το σκύλο σου και του φέρνουν και πιατάκι με νερό και όλοι σταματάνε να το χαιδέψουν το ζωντανό. Οχι σαν εδώ που σε λοξοκοιτάνε ακόμα και στη βόλτα του. Πίνεις καπουτσίνο με 2,60 (τιμή στο αεροδρόμιο), όχι σαν εδώ που πίνεις νερόβρασμα και το χρεώνουν 4 τσε βάααααααααλε. Ανοίγεις το παράθυρό σου και δε βλέπεις τη σωβρακοφανέλα του παππού να ανεμίζει σχεδόν μέσα στη μούρη σου. Ακούς πουλάκια και όχι κόρνες και βρισίδια! Κάνεις ποδήλατο και έχεις προτεραιότητα όχι σαν εδώ που στοιχηματίζουν ποιός θα σε πατήσει.
Το μόνο άσχημο είναι ότι με τον ήλιο δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις και έτσι αυτός τους κρατάει μούτρα και δεν εμφανίζεται συχνά. Οπότε...

...σπίτι μου σπιτάκι μου!

Πάσχα στον πύργο μου

Το σκέφτηκα από δω

το σκέφτηκα από κει

και είπα να σας αποκαλύψω

από που κατάγεται

το χρυσό πιπι.

Εχει οικογένεια αρχοντική

με κάστρο και χωριό

και από τα χρόνια τα παλιά

έχει και θυρεό.

Γιορτές, φαγητά και χοροί

γινόντουσαν στις σάλες

ήρθε όμως κρίση οικονομική

και τέλειωσαν οι ξάπλες.

το χρυσό πιπι

έφυγε μετανάστης

άμα σου πω και άλλα,

σίγουρα θα κλάψεις

Το κάστρο ενοικιάζεται

και για συνεστιάσεις

άμα ποτέ βρεθείς εκεί

κοίτα να μην το χάσεις.

Το χρυσό πιπι

όποτε μπορεί

στον πύργο τρέχει

να απομονωθεί.

Ετσι έφτασε και αυτό το Πάσχα

και το χρυσό πιπι

για τον πύργο κίνησε

να σουβλίσει το αρνί.

Σας εύχομαι να είστε θερμοί σαν το κόκκινο των αυγών, γλυκοί σαν το τσουρέκι, εκρηκτικοί σαν πυροτέχνηματα και να έχετε καλύτερη τύχη από το αρνί...!!

η αληθινή ιστορία εδώ ----> http://www.schloesser.bayern.de/englisch/palace/objects/burghaus.htm

Μια άγνωστη όαση στο κέντρο της Αθήνας αξίζει να σωθεί

Αρκετές φορές τα βήματά μου με έχουν οδηγήσει στο Πάρκο Ελευθερίας στην Αθήνα. Παλιότερα για κάποια παράσταση που είχε στο ηπαίθριο θεατράκι, αργότερα στη φάση "θέλω να γίνω φωτογράφος" για φωτογραφίες σε κάτι παλιά κτήρια και πιο μετά για καφέ και ποτό. Η πιτσιρικαρία ακόμα συναντιέται "στο άγαλμα του Βενιζέλου" για skateboard ή για να ονειρευτούν ξαπλωμένοι στο γρασίδι.
Μέχρι τώρα νόμιζα ότι τα παλιά κτήρια που έχω φωτογραφήσει, που έχω χωθεί μέσα από το συρματόπλεγμα για να πάρω καλύτερες λήψεις, ανήκαν ή στο παρακείμενο Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. ή στο εκκλησιαστικό λύκειο που είναι πιο πίσω.
Σήμερα έπεσα πάνω σε κάποιο δημοσίευμα του www.in.gr και επιτέλους έμαθα την ιστορία των κτηρίων. Ολα τα κτήρια που μεγαλόπρεπα ακόμα στέκουν, ήταν το 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, πρίν αυτό μετακομίσει στην Κατεχάκη.
Πέραν της ενδιαφέρουσας ιστορίας τους, τα μικρού μεγέθους και λιτού χαρακτήρα κτίρια είναι λιθόκτιστα και κεραμοσκεπή, με τοιχοποιία εξεργασμένης πέτρας και με ορθογωνικούς γωνιόλιθους. Τα υπέρθυρα των ανοιγμάτων, θυρών και παραθύρων, είναι κατασκευασμένα με ορατούς ορθογωνικούς λίθους σε αρμονική διάταξη με τις διακοσμητικές ζώνες που τα περιβάλλουν, τοξωτές καμάρες με λίθινα διακοσμητικά περιθώρια και μεταλλικά προστατευτικά κιγκλιδώματα. Αποτελούν ίσως το τελευταίο δείγμα της στρατιωτικής νοσοκομειακής αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου αιώνα, με μορφοπλαστικά νεογοτθικίζοντα στοιχεία, όπως είναι οι γωνιακοί λίθινοι πυργίσκοι ή παρατηρητήρια, και μια ενιαία και αδιάσπαστη πολεοδομική ενότητα, σπάνια και μοναδική για το κέντρο της Αθήνας, καθώς τα κτίρια, με τη χαρακτηριστική διάταξή τους, προσδίδουν στον χώρο παραδοσιακό χαρακτήρα στρατοπέδου και θυμίζουν έντονα κηπούπολη.
Δεν είμαι ούτε αρχιτέκτονας, ούτε ιστορικός. Ξέρω όμως ότι αυτός ο χώρος είναι μια μικρή ανάσα στο κέντρο της Αθήνας. Και φυσικά αξίζει να σωθεί.
Στο νοσοκομείο αυτό, που λειτουργούσε μέχρι το 1971 ίσως νοσηλεύθηκαν οι παππούδες μας, οι πατεράδες μας, οι ρίζες μας.
Για περισσότερη ιστορία διαβάστε το αφιέρωμα εδώ και εδώ
ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΤΑ ΚΤΗΡΙΑ και να αξιοποιηθεί ο χώρος ΕΔΩ


η φωτογραφία από εδώ

Κάποτε....

• Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.
  
• Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
  
• Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τώρα τα λέμε μέσω MSN και MAIL.
  
• Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
  
  
• Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.
  
• Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με SMS.
  
• Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.
  
• Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια. Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.
  
• Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και... ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
  
• Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει ο navigator.
  
• Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.
  
• Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
  
• Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.
  
• Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.
  
• Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...
  
• Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι μαλακία.
  
• Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.
  
• Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.
  
• Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.
  
• Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
  
• Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.
  
• Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε «Αυτός φταίει»...
  
• Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
  
• Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.
  
• Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι! Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
  
• Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια του Κολωνακίου.
  
• Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος.
  
• Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.
  
• Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.
  
• Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
  
• Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα....

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....

Διαφορά Obama-Sarkozi

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις λέει μία παροιμία.....

Το νού σας ρεμάλια γιατί θα μας γαμήσει όλους! Την Μισέλ μαύρη την έχει κάνει.

Μικρός στο μάτι μεν, μεγάλος καταφερτζής δε. Κοτζάμ Κάρλα κατάφερε.

ταινίες

νέο παιχνίδι κυκλοφόρησε στη μπλογκογειτονιά.

Μετά από πρόσκληση του γερόλυκου, φούντωσα.........

ξεφούντωσα...............

ίδρωσα.................

ξε-ίδρωσα...................

αναστέναξα βαθιά...............

και τότε........................
θυμήθηκα ότι μου είχε έρθει ένα e-mail με ταινίες ποιότητος!!!

• Χάρι Καπότερ
  
• Κωλέθρια σχέση
• Κωλική επαναφορά
• Ο Σεξορκιστής

• Η Σαραντάρα και ο Παπάρης

Καλά, πάλι λάθος έχω πιάσει το θέμα, αλλά σιγά μην ανοιξιάτικα θυμόμουν τίτλους από ταινίες που μου αρέσουν. Καλά, καλά δε φταίει η εποχή. Και το χειμωνα τα ίδια θα έλεγα. Εχω δει τόσες πολλές, που μερικές φορές, ιδίως όταν έχω πυρετό, μία νομίζω ότι είμαι η Αντζελίνα Τζολί (σε αυτή τη φάση μάλλον έχω μεγάλο πυρετό), μία η "κακιασμένη" Γκλεν Γκλόουζ, μία ο Σταλόνε, και πάει λέγοντας.
Πάντως λατρεύω τις παλιές ελληνικές, ακόμα και του Ξανθόπουλου, τα παλιά μιούζικαλ, τα θρίλερ, τους Monty Python, τον Αλμοδοβάρ, με είχε εντυπωσιάσει "Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της" και το "Μisery" (ορίστε θυμήθηκα δύο).
Και δε χάνω με τίποτα κινούμενα σχέδια.
Θα προσκαλέσω στο παιχνίδι την Κοκκινοσκουφίτσα μπας και θυμηθεί επιτέλους να κάνει νέα ανάρτηση!!!!!!

Aστα τα μαλλάκια σου

Κατά καιρούς βλέπουμε φωτογραφίες από διάφορους που κάνουν ρεκόρ στην αλουσιά εεεεεε συγγνώμη στην μακριά κόμη εννοώ. Ενας Κινέζος, που αυτο αποκαλείται ιατρός (φαίνεται και στην Κίνα ό,τι δηλώσεις είσαι) παραμένει ακούρευτος 60 χρόνια και τα μαλλιά του ζυγίζουν 3,6 κιλά και φτάνουν σε μήκος τα 3 μέτρα. Λέει ότι δεν κουρεύεται γιατί πιστεύει ότι αν κουρευτεί θα πεθάνουν οι ασθενείς του. Τώρα που ξαναβλέπω τη φωτογραφία του, νομίζω ότι κλέβει λίγο και τα μπροστινά τα κόβει, αλλιώς θα ήταν σαν την Adams Family.
Αν το καλοσκεφτείτε πάντως η μακριά κόμη έχει πολλά πλεονεκτήματα.

• τα βουτάς στον κουβά, και αμέσως έχεις μια φυσική σφουγκαρίστρα (συνιστάται στα σγουρά μαλλιά) συν ένα σπέσιαλ λούσιμο. γιατί δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!
• τα λύνεις και κουνάς το κεφάλι πέρα δώθε και έχεις το καλύτερο ξεσκόνισμα έβερ.
• φέρνεις τα μισά μπροστά να καλύπτουν το πρόσωπό σου, βάζεις και τα γυαλιά ηλίου πίσω, και έχεις το καλύτερο καμουφλάζ (ιδανικό για διαδηλώσεις).
• το χειμώνα τα κάνεις σάλι ή κασκόλ και το καλοκαίρι μπορείς να τα κάνεις φούστα.
• σιχαμερό μεν, σωτήριο δε, άν σε πιάσει κόψιμο στην εξοχή και δεν έχεις χαρτί μαζί σου
• πνίγεσαι και όντως πιάνεσαι από τα μαλλιά σου.

Η παρακάτω κόμη ευτυχώς δεν πιάστηκε στις κυλιόμενες σκάλες.

Γλωσσικοί δανεισμοί

Ολοι γνωρίζουμε ότι οι περισσότερες γλώσσες δανείζονται λέξεις από άλλες γλώσσες και τις προσαρμόζουν στο δικό τους λεξιλόγιο. Στα αγγλικά μία στις τέσσερις λέξεις, είναι ελληνική λέξη.
Επίσης μετά την ελεύθερη διακίνιση πολιτών στην Ευρώπη (τούριστ-τούριστ) και η ελληνική γλώσσα έχει προσαρμόσει τα αγγλικά στην ντοπιολαλιά μας.
Δείτε μερικά παραδείγματα.

Are you working me? (Με δουλεύεις?)
You changed my lights (Μου άλλαξες τα φώτα)
They did her from hand (Την έκαναν από χέρι)
Better five and in hand than ten and waiting (Κάλιο 5 και στο χέρι παρα 10 και καρτέρι)
Better donkey-bonding than donkey-searching (Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε)
It says! (Λέει)
It counts (Μετράει)
I've played them! (Τα έχω παίξει)
I saw the Christ soldier. (Είδα τον Χριστό φαντάρο)
It happened the come to see. (Εγινε το έλα να δείς)
Like the unfair curse. (Σαν την άδικη κατάρα)
Something's running down to the gypsies. (κάτι τρέχει στα γύφτικα)
Who pays the bride. (Ποιός πληρώνει την νύφη?)
He doesn't understand Christ. (Δεν καταλαβαίνει Χριστό!)
It rains chair legs. (Βρέχει καρεκλοπόδαρα)
Hairs curly. (τρίχες κατσαρές)
How from here morning morning? (Πώς από δώ πρωϊ πρωϊ?)
I don't know my blindness. (Δεν ξέρω την τύφλα μου)
I see it pale. (Τα βλέπω χλωμά)
You are for the festivals. (Είσαι για τα πανηγύρια)
Marrows with oregano. (Κολοκύθια με τη ρίγανη)
I made them salad - I made them sea. (Τα έκανα σαλάτα/ θάλασσα)
We became robes - Robe unbuttoned! (Γίναμε ρόμπες)
I have spit them. (Τά έφτυσα)
Slow the very oil (σιγά τον πολυέλαιο)
Whatever you remember you are glad. (Οτι θυμάσαι χαίρεσαι)
Are you asking and the change from over? (Μου ζητάς και τα ρέστα?)
The bad your weather! (Τον κακό σου τον καιρό)
With this side to sleep. (Αυτό το πλευρό να κοιμάσαι)
Your eye the crosseyed! (Το μάτι σου το αλλήθωρο)
I am dogbored. (Σκυλοβαριέμαι)
We did black eyes to see you (Μαυρα μάτια να σε δούμε)
Like the snooooows! (Σαν τα χιόνια)
He made us the three two. (Μας έκανε τα τρία δύο)

θα βρείτε αυτά και άλλα πολλά

Νους υγιής

Καλά βρε, ούτε ένα e-mail με θέμα "χρυσό πιπί σου χακέψαν το μπλογκ" δεν στείλατε! Και όχι τίποτα άλλο, αλλά χτες ήταν μέρα που θα ξύπναγε ένα σκουλήκι που κάνει τους υπολογιστές άνω κάτω. Κανείς σας δεν ανησυχησε για την τύχη του μπλογκ μου (ακολουθεί σπαρακτικό κλάμμα). Τόσο ξεψαρωμένοι είστε πουλάκια μου?
Βέβαια υπάρχουν και μερικοί που μαρτυρούν χωρίς ξύλο όπως π.χ. η κυρά Ασετόν. Ολοι οι υπόλοιποι το ρίξατε στις γυμναστικές ασκήσεις! Θέλω να ελπίζω δηλαδή ότι δεν γυρίσατε απλά ανάποδα την οθόνη, αλλά το ρίξατε και το κατακόρυφό σας! Αλλά ακόμα και αν δεν το ρίξατε το κατακόρυφό σας αυτό σκεφτόμουν και γέλαγα. Εξάλλου ακόμα και οι προγονοί μας έλεγαν νους υγιής εν σώματι υγιεί και για άλλη μια φορά επιτέλεσα κοινωνικό έργο.

Οπότε τώρα ξέρετε!

Τέρμα τα λεφτά σε μασατζούδες και γυμναστήρια!

Ανοίγετε το μπλογκ μου και ή αρχίζετε τα κατακόρυφα ή αργά αργά κάνετε στροφές στο λαιμό σας.

(ɯoʇɐ) ςιεσήτρανα :εσ ήφαργγε
ςιεσήτρανα ςερετόιαλαπ

ικάρομυοιχ 'ιλάπ ιακ εμασάλεγ :slǝqɐl

αιλόχσοδρυοπμ 01 92:32 ʇɐ ιπιπ όσυρχ οτ ʎq pǝʇsod

¡ςαμ όπα άυρκαμ ιακ ɹƃ˙sɐlnoqɐq˙ʍʍʍ*

¡νυονίδ να ωρέξ νεδ pɥd ιακ ρετσάμ

ɹƃ˙ɐlƃnoz
˙έτοπ »ιενάθεπ« αθ νεδ ςωπ οιαβέβ ιανίε ηνέμιρκεκγυσ η ιακ- αρέιρακ ηνορχόρκαμ ιακ ήρεθατσ ιατάυγγε ςυοτ υοπ άιελυοδ αιμ νύοτηζανα ιοπωρθνά ιο ιτό ιεέλ υοίγελλοκ υοτ ςορδεόρπ ο
˙νιρπ ονόρχ ανέ ιτ'ό ,πα ιοισάλπιδ νατή ςέτητιοφ ιο 'ορωπόνιθφ οτ εκηθήτορκγυσ υοπ 'ηξάτ αίατυελετ νητσ ονόμ ώνε 'ςενήμ ςυοίατυελετ ςυοτ %51 νακηθήξυα αμμαργόρπ ονέμιρκεκγυσ οτσ ςιεσήτια ιο
˙ςυοτ ςησύακ ςητ ή ςαίεδηκ ςητ ιακ ςήτελετ ςητ 'νώρκεν νωτ ςαίσαμιοτεορπ ςητ αέμοτ νοτσ ωνάπ νώτε ούδ ςησητίοφ αμμαργόρπ οισόμηδ ανέ ιερέφσορπ υοπ ηλόπ νητσ όκιδανομ οτ ιανίε ηκρόυ αέν ητσ ǝƃǝlloɔ ʎʇıunɯɯoɔ nɐssɐu οιγέλλοκ οτ

¡ησύλ ητ εμακήρβ ςασ ιακ εμασάβαιδ
¿ίονιετοκσ ιοπύτ ογίλ ιακ ετσίε ¿νοιαβέβα ιανίε νολλέμ ςασ όκιταμλεγγαπε οτ ιακ ςετίνναιγοπμοκ ςυοτσ ιακ (ωέλ ανέσ αιγ ιαν) ςεκίδοσαχ ςυοτσ εμαξήπ ιτό ετενίαβαλατακ ¿ετεσάδυοπσ αν ετελέθ ίτ ετερέξ νεδ

*αλύοπμαπμ αγαφέ ,σ
9002 ςοιτράμ 51

αιλόχσοδρυοπμ 01 82:11 ʇɐ ιπιπ όσυρχ οτ ʎq pǝʇsod

˙uoǝsıɹʇǝɯ uoʇ ɐıǝlɐɟsɐ ı ıʇʎɐ ıǝsoıǝlǝʇ ɐu ǝʇıǝɹodɯ ɐu ǝʇso sɐs ʞuɐqıʇıɔ ısılʞ ɐıɯ ıǝuɐʞ ɐɥʇ ǝʌıʇɐʇuǝzǝɹdǝɹ ıɐuıǝ oɹʇǝɯ oʇ oʇʎɐ odɐ ɐʇǝɯ
˙sɐs oɯsɐıɹɐƃol oʇ ǝɯʎosııodoƃɹǝuǝdɐ ɐu ǝɯʎoʇsɐʞƃɐuɐ ɐɥʇ ɐʇɐɯıq oʇ oʇʎɐ uʎosıɥʇʎoloʞɐ uǝp uɐ 'ısııodopıǝoɹd oɹǝʇʎǝp oʇ ɐɹoʇ ıɐuıǝ oʇʎɐ
(ίζαμ ανέμε ιακ άλλα 'ςύοκιδωκ ονόμ ιχό νυοψέραψ αθ υοπ ǝʇıs οιοπάκ ιενίδ) :ıǝɥʇʎoloʞɐ ʎod ɐpılǝsoʇsı uıʇ ɐıƃ ısıʎƃƃǝ so sɐɯ ɐʇɐɯıq ɐʇ uʎosıɥʇʎoloʞɐ ɐu ıǝdǝɹd ɐɥʇǝuıluo sɐs oɯsɐıɹɐƃol oʇs ısɐqsoɹd ıɹıld uıʇ ılɐd ıɐʞ ıǝsıʇʞodɐ ɐu ǝʇıǝɹodɯ ısʇǝ
ǝlqɐlıɐʌɐun ıuıɹosoɹd soɯsɐıɹɐƃol
:ʎoɯsɐıɹɐƃol ısɐʇsɐʇɐʞ ɐǝu
˙sǝıɹoɟoɹıld sǝʞıdosoɹd sɐs ıɐʞ sɐs ʎoɯsɐıɹɐƃol ʎoʇ ɐıǝlɐɟsɐ uıʇ ɐıƃ oʇʎɐ ǝɯʎouɐʞ ɐu ıǝdǝɹd
˙ısɐʇsɐʇɐʞ sɐs oɯsɐıɹɐƃol oʇ ıǝsʞɐllɐ ɐu ıloʇuǝ ǝsopǝ sɐɯ solʎoqɯʎssɐıǝlɐɟsɐ ısııodopıǝoɹd sɐɯ oʇoɹd oʇs ǝsıʇuɐdɐ uǝp ıʇɐıƃ
ısııodopıǝoɹd ıɹǝʇʎǝp

¿lıɐɯ-ǝ οιοτέτ ανέ εσ ςύοκιδωκ ενιδέ αθ ςόιοπ
˙ααααααααααάρετφ νυολάγβ αθ ςασ άτφελ ατ ιτό ιανίε ορυογίσ ονόμ οτ ˙ετενίαπμ ςεδίλεσ ςέιοπ εσ ιακ ετεγίονα lıɐɯ-ǝ ίτ οτσ νόπιολ ήχοσορπ ηλάγεμ ˙ςαρώ ςάικακ ςητ ήτσαρφατεμ ǝuıluo οιοπάκ εμ ησαρφάτεμ ςώναφορπ 'ςιλκιρκγ εσ ονέμμαργ ιανίε ονεμίεκ οτ ιτό ςόνογεγ οτ ιεζάισωπυτνε εμ ˙νακήρβ εμ ύοπ οτ ιανίε νεδ 'ςωμό ησωπύτνε ιενάκ υομ υοπ ονίεκε
˙ιαμοζάγρενυσ νεδ υοπ αζεπάρτ όπα ανέμε ιακ ιελίετσ νυοχέ υομ ιτό αδίε υομ lıɐɯ-ǝ ατσηρχά ατ αυεζάχ υοπ αρεμήσ
˙ατώρδι οσότ εμ ιεψέζαμ ετεχέ υοπ αικάδυοτφελ ατ εμ ήωζ ητάδιλχ νυονάκ αν άτεμ ιακ ƃuıʞuɐq-ǝ οτ αιγ ςύοκιδωκ ςυοτ νυοσάπσοπα αν νυονρέφατακ 'ςαμ αράμορτ νητ ιονεμόυελλατεμκε ιακ ςεζεπάρτ ςιτ νυονάτσιραπ 'ιοπωρθνά ίοκακ ιοροφάιδ ιτό ιολό ιεσύοκα ετεχέ οτ

"ςεζεπάρτ" όπα lıɐɯ-ǝ άκιτηναλπαραπ
9002 ςοιτράμ 71

αιλόχσοδρυοπμ 3 63:31 ʇɐ ιπιπ όσυρχ οτ ʎq pǝʇsod

˙ιατνύολωπ άτυα όπα ασόπ ετίεδ αθ 'ετεξίονα αν νώικιοτακ ςιεσήλωπ εμ τιάσ ανε
¿νυονώρηλποβιρκα ατ ατσιλάμ ιακ ¿όκιχοξε ςω αμσιρέμαιδ νυοζάρογα ιακ ενάπ ςωπ ¿νώικιοτακ αμητόρκγυσ εσ ιανίε ή ηλλά αιοπάκ εμ αίχιοτοσεμ ιανίε υοπ ςετένοζεμ ρεπύοτν-ρεπύοσ ςιτ νυοζάρογα ιακ ενάπ ςώπ ˙ανριαπέ οτ νεδ νανίδ οτ υομ αν απμάζτ ερ ¡ςροκ φο τνιάσισ εδ ιάπμ ςείκιοτακυλοπ 'αταμήτορκγυσ 'ςετένοζεμ ναχρήπυ ςυοτ ησέθ ητσ ιακ ίετσιναφαξε ναχίε 'νυομόμυθ υοπ αιτίπσ αφορώιδ άκιπυτ ατ ¡ωσίρωνγ οτ αν αξαμόρτ ¡ε ˙ςέποκαιδ ςέκιβηφε ςετσαχέξα ασαρέπ 'ιράμακ οτσ ˙υορτσάκολυξ ιράμακ οτ όπα ατλόβ αίμ ανακέ ςεδάμοδβ ςέκιρεμ νιρπ
¿ησύφ ητσ ιακ άτηλλοκ ωχέ ςυοτ αν ιεπέρπ ίταιγ ˙νυοζάνωφ αν ενάλιμ αν 'νυονάλκ αν ιακ νυοχήβ αν ςύοναλπιδ ςυοτ ςατνογύοκα 'ςαμ άταμσίρεμαιδ ατσ ασέμ ιονέμσικαλυφ 'αρώ ηρετόσσιρεπ νητ ετσαμίε ¡ςοελέ άλλα ˙υομ όκιδ ονόμ ορώχ νοτ αλεθή ιτό ή αίρασαφ νανάκ ιτό ιχο ˙αλιετσόπαξ ςυοτ ιακ αβαλόρπ ςυοτ ςώχυτυε ˙ςογύεζ όραεν ανέ ήνηκσ ιεσήτσ αν εθρή 'άτηλλοκ 'ςαμ αστάνιλ η ενωίελετ υοπ ίεκε 'άροφ αιμ ˙ιολλά ίολλοπ ιακ νανακέ οιδί οτ άκισυφ
˙αίετηογ ηλλά ιεχέ ιεζάιεδα νατό υοπ ορώχ νοτ νότυα εσ ήνομαραπ η εσερά ςαμ ˙ςάινυοκγιστ αμέθ νατή νεδ ˙ίεκε ετσαμόμιοκ αν ιακ ςυοκασόνπυ ςυοτ εμυοζάγβ αν 'αμώχ οτσ ςαμ αστάνιλ νητ εμυονώλπα αν εμαζίθηνυσ 'ησατσάραπ νητ άτεμ ˙υοσ οτηνίκοτυα οτ ςιεσήφα αθ άιλε άιοπ όπα ωτάκ ιακ ςιεγέλαιδ ςίρων ςαπ να ˙ςολάγεμ ύυυυυυλοπ ιανίε κγνικράπ υοτ ςορώχ ο ιτό ετερέξ αθ ιεάπ ετεχέ ιοσο ˙υορύαδιπε ορταέθ οτσ ησατσάραπ εσ ίεθερβ αχίε αινόρχ άκιρεμ νιρπ

¡ςυοέροκ εμυοσάιπ αθ
9002 ςοιτράμ 81

αιλόχσοδρυοπμ 3 82:41 ʇɐ ιπιπ όσυρχ οτ ʎq pǝʇsod

˙άλακ ιολό ετσαμίε αρεμήσ ύοφα αρέμ υομ ήρεχυτ η νατη ˙ςωμό ιεζάιον εμ εδ ¡αίσυολπ αρεμήσ ιαμίε αν ετσώ 'ορεμύον ολλά ανένακ ιακ ότυα ονόμ ςώχυτσυδ άλλα ˙ρεκόζτ οτ ασαιπέ οτ 'ςωτνάπ αίροτσι νητ αιγ
˙ςίενακ ιεψένυδνικ αθ νεδ ιτό ςίεθωιαβεβ ατώρπ ύοφα ˙οιλύοβονιοκωρυε οτσ ελάβ ιακ ςελέξυρβ ςιτσ ιακ αβάρτ ςάμλοτ να ιακ 'νωτάμμοκ νωτ αίεφαργ ατσ 'ήλυοβ ητσ υοσ αστίβμοβ ητ ελάβ ετνά ητάρκομορτ ειρύκ αιδίχρα ατ ςιεχέ αμα ˙ησίρκ ήκιτιλοπ νητ ή ήκιμονοκιο νητ όπα νυορέφοπυ υοπ ίοτυα ιολο ¿ίοκιτσαρεπ ιο 'ςεχράταμητσατακ ιο 'ιονεμόζαγρε ιο ενίατφ ιτ ςωμο ˙ετίεπ υομ αθ ςειελώπα ςερυελπάραπ ˙ιεάνρεπ ή ιατεζάγρε ςομσόκ ςοσόπ οτ αιγ ανυερέ ηνέμωτατσιρεπμε αίμ ιακ νυονάκ νεδ ςεβμόβ ςιτ νυοζάβ υοπ ςεκαλβίναπ ιο ετεπέλβ ˙άγρα ιρχέμ ναυελύοδ ιακ οιρήτκ οτσ ασέμ νατή υοπ ιολλά ίοτεκρα ιακ ςότυα ιακ ¡οιγά εχίε ςώχυτυε ˙άγρα ιρχέμ ευελύοδ αθ ιακ οίεφαργ οτσ νατή υομ ςητόδογρε ο ιτό αρεξη ¡ακηθήλβοκιναπ
˙ιαμοζάγρε υοπ οίεφαργ οτ ιακ ιατεζάγετσ υοπ οιρήτκ οτ όπα ωξέπα αβμόβ ιελάβ ναχίε ιτό νασωρέμηνε εμ ιακ ονωφέλητ οτ εσηπύτχ 'υδάρβ οτ άγρα
˙ορεμύον ονέμιρκεκγυσ οτ ςωμό ιεσήλλοκ εχίε υομ ˙αστίβυοροφυρκ ιαμίε ιτό ετεσίμον ημ ιακ ˙31 οτ ρεκόζτ αιγ ωλάβ αν απίε 'νοιζίβορυοιγ ςητ άκιλετιμηορπ ατσ sıʞɐs υοτ ςησινάφμε άριεσ νητ εμ ενιγέ υοπ ορότν οσότ νοτ άτεμ ˙οίτλεδ ανέ ωσέθατακ αν ωάπ αν ακηθήμυθ άροφ άιμ ηλλά αιγ ˙ρεκόζτ οτσ αιρύμ 4 ενωρήλκ 'υδάρβ οτ ςετχ

αρέμ υομ ήρεχυτ η
9002 ςοιτράμ 02

ικάρομυοιχ 'ιλάπ ιακ εμασάλεγ :slǝqɐl

αιλόχσοδρυοπμ 41 94:31 ʇɐ ιπιπ όσυρχ οτ ʎq pǝʇsod

oǝpıʌ


¡ςάμε νασ ίοτυα άλλα 'ςύοτυα νασ ςεκίανυγ ιο ςίεμε εμανίγ νεδ 'όμσινιμεφ νοτ εμ ιτό ωζίμον άκιλετ
¿¿νιάτσνϊα νασ υοσ αιτάμ ατσ εζατνάφ υοτ άτητόκιταμηρυε νητ εμ υοπ όκινεσρα οτ ιανίε υοπ ¿ςοχυτσόρπ ο 'ςότσωσ ο ςαρτνά ο ιανίε υοπ ¿ολυογάμ εμ ολυογάμ εταύεροχ υοπ ζυολπμ υοτ όμθυρ οτ νασύοθυολοκα 'υοτ ητύμ ητ όπα ναλαβόρπεξ ςωπό ιστέ ςεχίρτ ιο ιακ αμόκα υοπ όκινεσρα οτ ιανίε υοπ ¿(ςαλίλαχσαμ ωγόλ) ςεσύομυθοπιλ ιακ υοτ άιλακγα νητσ ιεξίφσ εσ αν αιρέχ ατ ενωλπά υοπ όκινεσρα οτ ¿ιχύν ορύαμ οτ εμ όκινεσρα οτ ιανίε υοπ ¡ίτπερτσιπενα ιεσάρεπ νυοχέ ςερτνά εχερβέ υοπ ςέχοπε ιο ςώχυτσυδ ¿ότυα ιατελίεφο ύοπ ˙ςερτναπύνα νυονέμ ιακ άιδιαπ 81 ή 2-1 νυοζάιδαρα ςεκίανυγ ιο ομσόκ νοτ άνα ˙ςαιενέγοκιο ςήκϊενογονομ ιακ (ςασ όλαυμ οτ εγήπ υοπ ωρέξ ίταιγ ησινίρκυειδ 'εκητύερτναπ νεδ υοπ ςότυα = ςομαγ-ά =) ςαίμαγα ονεμόνιαφ οτ εμ ώθηλοχσα αθ αρεμήσ

ςείμαγα
9002 ςοιτράμ 32

αιλόχσοδρυοπμ 8 01:21 ʇɐ ιπιπ όσυρχ οτ ʎq pǝʇsod

˙αραπ 01 ςιτσ ατώφ ατ αψανάναξ υοπ ύλοπ οσότ ιεράζτναμορ αχίε ατσιλάμ ιακ αρογήργ ύλοπ εσαρέπ αρώ η
˙ςεράιλαφσ ςέλλοπ αιγ ιανίε άινοτιεγ η ςώνιοκ ˙νώσαπαιδ ητσ ιβιτ νητ εχίε ήναλπιδ η ˙ςάιθναξ ςητ ησηκίδκε νητ νολλάμ ησαρόελητ ναπέλβ ιτνανέπα ιο ˙υοτ ονκέτ οτ ιεψάργ αν οιρήτσιτνορφ ενχαψέ ςωσί ςοιοπάκ 'υδάρβ οτάββασ 03˙8 ςιτσ ˙ηνέμμανα 'οιθάπμυσ οτ εμ 'αααααν αράλεπματ αιμ εχίε νώσσωλγ νωνέξ οιρήτσιτνορφ ιακ 'οιδί οτ ˙ςείκαλαμ ιακ ςηγ ςητ αρώ ιτ ˙ιολλά νυοσίτνορφ ςα νολλάβιρεπ οτ αιγ ˙αιτάμ ατ ιεγίονα υοσ ιλβάτ οτ ετεπέλβ ˙ατχιονάθρο ατώφ ατ αλό ναχίε 'ιλβάτ ναζίαπ ιακ αρετίρων ιονέμεζαμ νατή ιοίοπο ιο 'νώτητιοφ ηχσέλ ¡ςισυετηογοπα ˙άινοτιεγ η ιενάκ ιεχέ ιτ ωδ αν ινόκλαπμ οτσ ακήγβ ιακ υομ αικάρεκ ατ αψανά 'ιβιτ νητ ιακ ατώφ ατ ασηβσε ˙υομ ικάραθιλ οτ ώγε ιακ ωλάβ αν απίε ςετχ 'άτυα αλόραπ
˙ραγ ητεχσα ˙ςογόλ ετύο ςησωλκύκανα ίρεπ ˙ίεκε ιρχέμ ˙ςυοτ ωσίπ ιολλά νασηφά ιτό όπα αίλαραπ νητ ωύεζαμ αν 'ςυομόρδ ςυοτσ αιδίπυοκσ ωάτεπ νημ αν ώθαπσορπ ˙ιολλά νυοχέ ςωσί υοπ ησηδίενυσ ήκιγολοκιο ηλάγεμ οιπ νητ ιακ ωχέ νεδ ιτό ιανίε αιεθήλα η
˙εεεεεεεεεεεπμ ˙αρεμήσ νόπιολ οταβόρπ ςω ωφάργ ςασ
˙ςεζάμ ςιτ νυοξγέλε αν νύοροπμ οσόπ ενύοδ αν αιγ νώρυχσι νωτ ησηνίκ αίμ νατή ιτό ιακ οταβόρπ αταμότυα νατόνιγ αθ 'ατώφ ατ ενηβσέ ςοιοπό ιτό νατή ορετύλακ οτ ˙ςηγ ςητ αρώ νητ αιγ άλλοπ ασαβάιδ

ςηγ ςητ αρώ η
9002 ςοιτράμ 92